🥂 SYLWESTER Z WŁOSKIMI FILMAMI 🇮🇹 razem z RZYMSKIMI WAKACJAMI (z Gregorym Peckiem i Audrey Hepburn!) w reżyserii Williama Wylera, w odrestaurowanej cyfrowej kopii! Piękne, ponętne, ponadczasowe i z klasą – z okazji Dnia Kobiet przybliżamy dziesięć aktorek starego Hollywood. Ekranowych bogiń, których największa sława przypadła jeszcze na okres czarno-białej taśmy, lecz śmiało oraz z sukcesem romansujących także później i z kolorowym medium. Tych ikonicznych, ale też mniej znanych – zwłaszcza współczesnym widzom – a bywa, że po latach wręcz zapomnianych. Oto gwiazdy, którymi ekscytowały się kiedyś całe pokolenia. A których odpowiedników próżno szukać wśród dzisiejszych nazwisk z pierwszych stron gazet. Kolejność FontaineUrodzona w Tokio Joan de Beauvoir de Havilland, to, jak nietrudno się domyśleć, młodsza siostra słynn(iejsz)ej Olivii (panie nie dogadywały się zresztą zbytnio, stąd inne personalia artystyczne). Klasyczna piękność o delikatnej cerze i niewinnym, acz nobliwym obliczu była obsadzana dokładnie w takich rolach – młodych, niezbyt doświadczonych i nieśmiałych dam. Pozornie kruchych kobiet w opałach (co ciekawe, w 1937 roku zagrała obok Freda Astaira w filmie o takim właśnie tytule – A Damsel in Distress), lecz ostatecznie samoistnie wychodzących z opresji, nie potrzebujących ratunku od ekranowych, z reguły starszych niż ona partnerów. Zadebiutowała jeszcze w latach 30. XX wieku – w No More Ladies z Joan Crawford, z którą później dzieliła ekran także w świetnych Kobietach George’a Cukora – a jej kariera trwała pięć dekad (ona sama dożyła zresztą pięknego wieku 96 lat).Jednak to kolejne dziesięciolecie uczyniło z niej gwiazdę i obiekt westchnień. Wpierw dzięki znakomitym rolom u Alfreda Hitchcocka w Rebece i Podejrzeniu (owocującymi kolejno nominacją i jak najbardziej zasłużonym Oscarem, którego przyznano jej kosztem siostry), a następnie występami w takich klasycznych tytułach melodramatycznych, jak Wierna nimfa (kolejna nominacja), Dziwne losy Jane Eyre czy, zwłaszcza, List od nieznanej kobiety. Potem były jeszcze między innymi filmy noir, Ponad wszelką wątpliwość Fritza Langa i Kiss the Blood Off My Hands, gdzie pojawiła się u boku Burta Lancastera, oraz kolorowy etos rycerski Ivanhoe, w którym musiała zmierzyć się z urodą młodziutkiej Elizabeth Taylor (i pojedynku tego bynajmniej nie przegrała). Wtedy jednak jej ekranowa sława zaczęła już powoli przygasać, a ona sama chętniej pojawiała się na deskach teatru i w telewizji niż w kinie. Jej pożegnaniem z dziesiątą muzą był horror z 1966 roku The Witches, który również współprodukowała. Oficjalnie na emeryturę przeszła natomiast w połowie lat 90. [Jacek Lubiński]Ava GardnerPochodząca z Północnej Karoliny Wigilijna Dziewczyna (urodziła się w grudniu), nazywana również Śnieżyczką i Aniołem, była prawdziwym objawieniem amerykańskiego przemysłu filmowego oraz jedną z jego najjaśniejszych gwiazd okresu 1946–1964 (choć schyłek jej kariery nastąpił dopiero w latach 80., na krótko przed śmiercią). Zjawiskowa, mimo iż z początku – wedle słów samego Louisa B. Mayera – nie potrafiła śpiewać, tańczyć ani mówić. Za sprawą występu w Zabójcach Roberta Siodmaka – debiucie wspomnianego Lancastera – stała się niekwestionowaną boginią celuloidu. Była tam naturalnym wampem kuszącym nienaganną sylwetką, błyskiem w oku i czarną jak smoła burzą loków, a czarowała zmysłowością oraz seksownym głosem. Przy czym budziła nie tyle oczywiste pożądanie, co podziw – dla jej piękna, ale też niezależności. Ta aura towarzyszyła praktycznie jej wszystkim ekranowym występom – w Statku komediantów, Samotnej gwieździe z Clarkiem Gable, Ostatnim brzegu z Gregorym Peckiem, Słońcu też wschodzi, Siedmiu dniach w maju Johna Frankenheimera, gdzie towarzyszyła z kolei Kirkowi Douglasowi, oraz znacznie późniejszemu Mayerling i dwóm produkcjom katastroficznym: Trzęsieniu ziemi i słabiutkim, lecz pełnym nazwisk jej kalibru Skrzyżowaniu Kassandra. Mimowolnie pozostała również najjaśniejszym punktem generalnie niezbyt udanego fresku 55 dni w Pekinie, na planie którego ostro dawała się we znaki Charltonowi Hestonowi. Znamienne, że w jednej ze scen tego dzieła wszystkie oczy zwrócone są właśnie na trudno oderwać od niej wzrok w Śniegach Kilimandżaro (też z Peckiem), Mogambo Johna Forda (ponownie u boku Gable’a; nominacja do Oscara) i Nocy Iguany Johna Hustona, gdzie z Richardem Burtonem stworzyła wyborny duet życiowych wykolejeńców. Wraz z wcześniejszą, znakomitą aktorsko Bosonogą Contessą Josepha L. Mankiewicza to jej najlepsze oraz chyba najbliższe sercu i charakterowi role. Prywatnie żona między innymi Mickeya Rooneya i Franka Sinatry, znana była z podobnie bezkompromisowego co jej bohaterki podejścia do życia, niewybrednego języka, humoru i olbrzymiego luzu. Ale też jako trudna we współpracy, kapryśna, nieprzewidywalna osoba, niestroniąca w dodatku od alkoholu – co z czasem poważnie odbiło się na jej zdrowiu i wyglądzie. Lecz nawet z podkrążonymi oczami i nadwagą emanowała niezaprzeczalną, magnetyzującą siłą. Zresztą to właśnie fragment Contessy najlepiej podsumowuje boską Avę:Ten strumień pasji, ten gorący płomień, który tlił się z ekranu, był iście nietykalny.[Jacek Lubiński]drozd » ptak o oliwkowobrunatnym upierzeniu. drozd » ptak paszkot lub kwiczoł. drozd » ptak pięknie śpiewający, znany z wielu odmian, występuje głównie w Eurazji. drozd » ptak pospolity śpiewający. drozd » ptak przelotny mający zwykle brązowe upierzenie, czasem ciemnoniebieskie i nakrapianą pierś.tłumaczenia Gregory Peck Dodaj Gregory Peck Era Gregory Peck, y entonces tenía un sombrero. Był tam Gregory Peck, a potem był też kapelusz. La llevé al cine Odeon, en Sauchiehall Street, y vimos a Gregory Peck en El millonario. Zabrałem ją do kina Odeon przy ulicy Sauchiehall na Milionera bez grosza z Gregorym Peckiem. Literature Vestido con aquel terno gris podrían haberme confundido con Gregory Peck en Matar un ruiseñor. W trzyczęściowym garniturze mógłbym uchodzić za Gregory’ego Pecka z Zabić drozda. Literature , con otras gafas y otro corte de pelo podrías ser Gregory Peck en Matar un ruiseñor. Gdybyś zmienił okulary i fryzurę, byłbyś podobny do Gregory’ego Pecka w Zabić drozda Literature Oye, Gregory Peck, ¿ por qué no me dices lo que quieres Ty, Gregory Peck, powiesz mi, o co wam chodzi? opensubtitles2 En blanco y negro, con Gregory Peck teniendo un problema gordo con Robert Mitchum. Film był czarno-biały i Gregory Peck miał w nim jakiś problem z Robertem Mitchumem. Literature Era Gregory Peck, y entonces tenía un sombrero. Był tam Gregory Peck, a potem był też kapelusz. Gregory Peck Radford. – ¿Identificación? – Gregory Peck Radford. – Dowód tożsamości? Literature Era cierto que había hecho una película con Gregory Peck. Prawdą było, że wystąpiła w filmie z Gregorym Peckiem. Literature ¿Se habría echado una siesta Gregory Peck o Henry Fonda en aquel sofá tan largo como cómodo? Czy Gregory Peck albo Henry Fonda ucinali sobie drzemkę na długiej, wygodnej sofie? Literature Es como en Roman Holiday...... sólo que yo soy Gregory Peck, y él es Audrey Hepburn Akcja jak w " Rzymskich wakacjach ", tyle tylko, że to ja jestem Gregory Peck, a on Audrey Hepburn opensubtitles2 Mi atuendo a lo Gregory Peck sin duda era inesperado, pero adecuado para mi misión. Mój kostium Gregory’ego Pecka był na pewno elementem nieoczekiwanym, ale jak najbardziej stosownym do mojej misji Literature Gregory Peck siempre llevó puesto un sombrero. Gregory Peck zawsze nosił kapelusz. ( chodzi o osobę ) Es un hombre guapo casi sesentón que se parece al legendario actor Gregory Peck, se dijo. Przystojny facet pod sześćdziesiątkę, pomyślała, podobny do legendarnego gwiazdora Gregory’ego Pecka. Literature Gregory Peck tras una noche de juerga. Gregory Peck po dłuuugim wieczorze. Literature ¿Cómo puedes no conocer a Gregory Peck? Jak możecie nie znać Gregory'ego Pecka? Echo un vistazo para ver si están Audrey Hepburn y Gregory Peck. Rozglądam się za Audrey Hepburn i Gregorym Peckiem. Literature ¿Cuál era esa película en la que estaba Gregory Peck? Co to był za film, w którym grał Gregory Peck... —¿Sabe qué hizo Gregory Peck mientras rodaban la película? – A wie pan, co zrobił Gregory Peck, kiedy kręcili ten film? Literature Tenía que fingir que eras Gregory Peck. Wyobrażałem sobie, że jesteś Gregorym Peckiem. Se había sentido igual que Gregory Peck en Matar a un ruiseñor. Czuł się wtedy jak Gregory Peck w filmie Zabić drozda. Literature —La película con Audrey Hepburn y Gregory Peck... – To taki film z Audrey Hepburn i Gregorym Peckiem. Literature No todos podemos ser Gregory Peck. Nie każdy może być Gregorym Peckiem. —Siempre me recuerda esa película con Audrey Hepburn y Gregory Peck, ésa en la que ella es una princesa. - To przywodzi mi na myśl ten film z Audrey Hepbum i Gregorym Peckiem Literature Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1MÖversättning av "Gregory Peck" till polska . Gregory Peck är översättningen av "Gregory Peck" till polska. Exempel på översatt mening: Alla kan inte vara Gregory Peck. ↔ Nie każdy może być Gregorym Peckiem.Uchodzi za największego amanta w historii kina. Największą sławę przyniosły mu role w "Rzymskich wakacjach" u boku Audrey Hepburn i w dramacie prawniczym "Zabić drozda", za rolę w którym otrzymał Oscara. 100 lat temu - 5 kwietnia 1916 roku urodził się Gregory Peck."Mógł mieć każda kobietę na świecie, a pozostał wierny przez pół wieku tej jedynej- ukochanej żonie Veronique. Gdy spotkaliśmy się po raz pierwszy - na planie 'Śniegów Kilimandżaro', pomyślałam: przesadziłeś Boże, jak można stworzyć faceta z takim wyglądem"? - opowiada w swojej biografii Ava Gardner najbliższa przyjaciółka Pecka przez lata i przyznaje, że sama również próbowała go uwieść. nominowany do Oscara, złotą statuetkę odebrał u szczytu swojej kariery w 1962 r. - za rolę w świetnej adaptacji powieści Harper Lee "Zabić drozda".Z Central Parku ku sławieEldred Gregory Peck urodził się 5 kwietnia 1916 roku w San Diego, w Kalifornii. Ojciec - pół Anglik, pół Irlandczyk był aptekarzem i farmaceutą, a mama Szkotką. Rodzice byli gorliwymi katolikami i przyszły gwiazdor także przez całe życie podkreślał, jak wielką rolę wiara odegrała w jego młody chłopak w ogóle nie myślał o aktorstwie. Po rozwodzie rodziców trafił do szkoły katolickiej w Los Angeles, słynącej z niemal wojskowej dyscypliny. Pierwsze doświadczenia aktorskie zbierał w trupie teatralnej. Wkrótce trafił do University of California w Berkeley, gdzie studiował najpierw medycynę, którą porzucił, a potem angielską literaturę. Jego rewelacyjne warunki fizyczne - ponad 190 cm wzrostu i niezwykła uroda sprawiły, że zainteresował się nim dyrektor uniwersyteckiego teatru, dzięki czemu Gregory non stop w nim grał. "To było jedno z najważniejszych doświadczeń w moim życiu. Berkeley mnie obudziło do życia i uczyniło ze mnie człowieka" - wspominał po otrzymaniu dyplomu wyższej uczelni, w 1939 r. Peck wyruszył do Nowego Jorku, ze 160 dolarami w kieszeni, uczyć się aktorstwa. Pozbył się "Eldreda" z nazwiska i stał się "Gregorym Peckiem". Trafił do amerykańskiego nauczyciela gry aktorskiej, słynnego Stanforda za lekcje, choć nie miał środków na życie. Zdarzało się, że nocował w Central Parku, pod gołym niebem. Występował w drobnych produkcjach, gdzie wynagrodzeniem było wyżywienie i nocleg. Gdy USA włączyło się do wojny, planował zaciągnąć się do armii, ale na przeszkodzie stanął uraz "prawdziwa rola"Był rok 1943, gdy 27-letni Gregory Peck dostał pierwszą "prawdziwą" rolę filmową (w "Dniach chwały"). Już druga - w filmie "Klucze do nieba" - przyniosła mu pierwszą z 5 nominacji do Oscara. Rok później wystąpił w "Urzeczonej" Alfreda Hitchcocka, u boku Ingrid Bergman. Kolejną wielką produkcją, w którą zaangażowano był słynny western "Pojedynek w słońcu", gdzie w końcu zagrał drania. Był popularny, ale sława przyszła wraz z rolą w "Dżentelmeńskiej umowie", pierwszym hollywoodzkim filmie o antysemityzmie w reżyserii Eli się rozchwytywanym, uwielbianym zwłaszcza przez kobiety gwiazdorem. Słynny William Wyler kompletując obsadę do "Rzymskich wakacji" od razu myślał o nim, jako odtwórcy roli dziennikarza, zakochującego się w księżniczce, o której ma napisać reportaż. Miał przywilej wyboru aktorki i obejrzawszy zdjęcia próbne natychmiast wskazał na Audrey. Film ten Amerykański Instytut Filmowy uznał za najlepszą komedię romantyczną w historii kina i obojgu zapewnił Oscar i filantropia"Rzymskie wakacje" zrobiły furorę ale rola życia miała przyjść wraz z filmem "Zabić drozda". Był już wtedy ulubieńcem Amerykanów, okrzyknięty najpiękniejszym mężczyzną ekranu. Rozpadło się jego pierwsze małżeństwo, ale kobieta życia też miała się dopiero pojawić. W 1955 r. poznał piękną córkę francuskiej pisarki i architekta - dziennikarkę Veronique Passani, która przyjechała, by zrobić z nim wywiad. Została już na zawsze w jego życiu. Pobrali się w 1955 r. i stali nierozłączni. Aż do śmierci Pecka w 2003 roku, przez 48 lat ciesząc się statusem najszczęśliwszej pary w 1962 r. na ekrany kin trafił film "Zabić drozda", adaptacja nagrodzonej Pulitzerem powieści Harper Lee. Historia skromnego adwokata z Alabamy, samotnie wychowującego 2 dzieci, który zostaje obrońcą czarnoskórego, oskarżonego o zgwałcenie białej kobiety, przyniosła Peckowi zasłużonego właśnie rola zapewniła mu szczególne miejsce w historii kina: American Film Institute uznał prawnika Atticusa Fincha, jego filmową postać, za najważniejszego bohatera w historii kina. Wyprzedził on Indianę Jonesa oraz - uwaga - Jamesa Bonda. Sam Peck tę rolę też cenił Peck i Martin Scorsese w trakcie gali honorowania aktora przez American Institut "za osiągnięcia życia"ShutterstockKoniec lat 60. i 70. nie był już tak dobry dla aktora. Owszem grał dużo, ale nie były to już filmy tak wybitne. Wyjątkiem był świetny, kultowy dziś thriller Richarda Donnera "Omen", opowiadający historię dyplomaty i jego żony, którzy adoptują dziecko, nie wiedząc, że podmieniono je w zdeklarowany demokrata, w tym czasie coraz bardziej angażował się też w politykę. W 1970 r. mówiono nawet o jego szansach w wyścigu do fotela gubernatora Kalifornii. Jednak ostatecznie nie wystartował. Ostatnią dużą rolę w kinie zagrał u boku Jane Fondy w 1989 r. w "Starym Gringo", inspirowanym powieścią Carlosa Fuentesa. Film otrzymał Oscara dla najlepszego obrazu zagranicznego. Potem pojawił się jeszcze już w niedużej roli w remake'u "Przylądku strachu" tym razem w reżyserii Martina wycofał się z kina, zajął wykładami i wykorzystując swój status gwiazdy działalnością pro publico bono. Był współzałożycielem Amerykańskiego Instytutu Filmowego i jego pierwszym przewodniczącym. W latach 1967-1970 pełnił też funkcję przewodniczącego przyznającej Oscary Amerykańskiej Akademii Filmowej. Odebrał od prezydenta Medal Wolności, najwyższe amerykańskie odznaczenie państwowe za działalność społeczną. Cenił go sobie bardziej niż życie prywatne nigdy nie stało się pożywką dla mediów. W dniu śmierci Gregory'ego Pecka - 12 czerwca 2003 r. - amerykańskie stacje telewizyjne przerwały nadawanie programów, by poinformować o odejściu legendy światowego Wraz z jego odejściem skończyła się nieodwołalnie złota era Hollywoodu - powiedział dziennikarz CNN. "Odszedł ostatni taki amant" - napisał "The Hollywood Reporter".Autor: Justyna Kobus/kk / Źródło: zdjęcia głównego: Studio / Wikipedia (public domain)Roman Holiday), amerykańskiej komedii romantycznej z 1953 roku w reżyserii Williama Wylera z Audrey Hepburn i Gregorym Peckiem w rolach głównych. Čeština: Trailer (krátká upoutávka) k americkému filmu Prázdniny v Římě z roku 1953 v režii Williama Wylera s Audrey Hepburnovou a Gregory Peckem .Dziadek miał imponującą osobowość. Był aktywistą społecznym, obrońcą praw człowieka. Jego najważniejszym celem było czynienie dobra - mówili PAP Chris i Harper Peck, wnukowie Gregory’ego Pecka. Zdobywca Oscara za rolę w "Zabić drozda" był bohaterem retrospektywy 10. American Film edycja zakończonego niedawno we Wrocławiu American Film Festival była okazją, by przypomnieć sobie dorobek legendy Złotej Ery Hollywood Gregory’ego Pecka. W retrospektywie znalazło się pięć filmów z jego udziałem: "Dżentelmeńska umowa" Elii Kazana, "Jim Ringo" Henry’ego Kinga, "Rzymskie wakacje" Williama Wylera, "Ostatni brzeg" Stanleya Kramera oraz "Zabić drozda" Roberta Mulligana. Ich dopełnienie stanowił dokument "Rozmowy z Gregorym Peckiem" Barbary Kopple, zrealizowany we współpracy z córką aktora Cecilią Peck. Na film składa się zapis rozmów aktora z widzami, nagrania z jego spotkań z rodziną, przyjaciółmi i znanymi osobistościami oraz anegdoty z planów filmowych. "Był bardzo dumny z tego filmu. Dokument powstawał w ostatnich latach jego życia. Ilekroć go oglądam, moje serce rośnie i przypominają mi się chwile, które spędzaliśmy razem" – powiedział PAP wnuk aktora Chris Peck, który razem z ciotecznym bratem, synem Cecilii, Harperem Peckiem gościł we Wrocławiu. Dla Harpera dokument Kopple ma znaczenie szczególne. Gregory Peck zmarł, kiedy miał zaledwie trzy lata i gdyby nie film, nie mógłby dowiedzieć się wielu rzeczy o dziadku. "Jestem bardzo wdzięczny mamie, że ten dokument ujrzał światło dzienne. To dla mnie bezcenne źródło informacji o dziadku. Wcześniej kształtowałem w głowie jego obraz jedynie na podstawie opowieści najbliższych" – stwierdził. Chris – jako starszy z wnuków – miał więcej szczęścia. Wspominając dziadka, zaczął od tego, że był typem człowieka, z którym "zawsze chciało się przebywać". "Uwielbiałem przesiadywać na jego kolanach, słuchać jego śmiechu i czerpać z tej niesamowitej energii. Dziadek przez całe życie pozostawał z daleka od czegoś, co dziś określamy mianem +celebryckiego życia+. Najchętniej spędzał czas z rodziną i przyjaciółmi. Pamiętam, że miał przed domem wielkiego grilla. Zapraszał gości, piekł kiełbaski i zabawiał wszystkich rozmową. Spędzaliśmy razem kolejne święta. Nosił wtedy za duży, kolorowy sweter i czytał mi bajki. Często chodziliśmy razem na basen, wskakiwaliśmy do wody, chlapiąc na wszystkie strony. Pływał ze mną, nawet gdy jego stan fizyczny mocno mu to utrudniał. Później, gdy byłem starszy, wiele czasu spędzaliśmy na rozmowach o kinie" – mówił. Obaj wnukowie aktora lubią wracać do jego filmów. Chris dużym sentymentem darzy "Rzymskie wakacje" Williama Wylera, opowieść o romansie młodej księżniczki i amerykańskiego reportera, w której Gregory Peck zagrał z Audrey Hepburn. "Kiedy ostatnio leciałem samolotem, po raz kolejny miałem okazję przypomnieć sobie tę opowieść. Lubię też +Omen+ w reż. Richarda Donnera, w którym zagrał dyplomatę Roberta Thorna adoptującego w tajemnicy przed żoną małego Damiena. Kolejną moją ulubioną rolą dziadka jest weteran wojenny z +Człowieka w szarym garniturze+ Nunnally’ego Johnsona i dziennikarza Philipa Greena z +Dżentelmeńskiej umowy+ Kazana" – powiedział. Szczególnie bliska Harperowi jest filmowa adaptacja uhonorowanej Nagrodą Pulitzera powieści "Zabić drozda" Harper Lee. To nie przypadek, że wnuk Pecka nosi jej imię. Pisarka była bliską przyjaciółką słynnego aktora i jego rodziny. "Uwielbiam sięgać po scenariusze dziadka. Praktycznie na każdej stronie można znaleźć jego notatki, dopiski. Był jednym z tych nielicznych aktorów, którzy mogą przebierać w rolach. Wybierał tylko te teksty, które najbardziej do niego przemawiały. Dla niego bardzo ważne było, żeby każdy z nas – niezależnie od tego, czym zajmuje się w życiu – opowiadał prawdziwą historię o sobie" – zwrócił uwagę Harper. Bycie wnukami popularnego aktora, traktowanego przez publiczność jak moralny autorytet, nie pozostało bez wpływu na życie Chrisa i Harpera. "Z różnych stron pojawiają się oczekiwania, żeby cały czas utrzymywać wysoki poziom. Ale nigdy nie stanowiło to dla mnie obciążenia. Bycie członkiem tak zacnego rodu, podróżowanie po świecie i opowiadanie ludziom o dziadku jest wielkim przywilejem. Cieszę się, że Harper reprezentuje rodzinę razem ze mną. Na co dzień praktycznie w ogóle się nie widujemy, więc to dla nas jedyne okazje, żeby umacniać więź" – stwierdził Chris. Dodał, że bliskie pokrewieństwo z gwiazdą Hollywood chwilami bywało trudne. "Doświadczyłem tego po śmierci dziadka. Strata bliskiej osoby to dla każdego bolesne doświadczenie. Najlepiej przeżywać je z dala od błysku fleszy, ale ta naturalna potrzeba spokoju i poszanowania prywatności nie spotkała się ze zrozumieniem. Artykuły w prasie, tytuły na paskach informacyjnych, tłumy fotografów pod domem. Nagle każdy chciał z nami rozmawiać" – wspominał starszy wnuk. Pytani, czego przede wszystkim nauczyli się od dziadka, Chris i Harper na pierwszym miejscu wymieniają wierność własnym ideom i wartościom. "Dziadek miał imponującą osobowość. Był aktywistą społecznym, obrońcą praw człowieka. Jego najważniejszym celem w życiu było czynienie dobra. Zostaliśmy wychowani zgodnie z jego systemem wartości. Towarzyszy nam poczucie, że powinniśmy kontynuować jego misję" – powiedzieli. Każdy z nich robi to na własny sposób. Młodszy wnuk studiuje na Uniwersytecie Nowojorskim i – jak sam mówi – stara się być aktorem. "Zobaczymy, czy coś z tego wyjdzie. Kiedy byłem młodszy, nie chciałem się tym zajmować, bo jak można wchodzić w buty Gregory’ego Pecka? Wiedziałem, że nigdy nie osiągnę takiego mistrzostwa. Dopiero niedawno odkryłem, że mogę to robić na własny sposób. Czerpię z tego ogromną przyjemność" – przyznał Harper. Chris, który od siedmiu lat jest nauczycielem, podkreśla, że to dziadek i jego społecznikowska postawa zainspirowały go do obrania tej drogi życiowej. "Początkowo pracowałem jako nauczyciel języka angielskiego w szkole instytucjonalnej, jednak stopniowo kiełkował we mnie pomysł założenia własnej. W końcu udało mi się zrealizować plan. Teraz sam uczę aktywności społecznej i politycznej, a także podkreślam znaczenie sprawiedliwości społecznej. Ostatnio sporo podróżuję po świecie. Prowadzę zajęcia z nauczycielami, pracownikami naukowymi i uczniami na temat edukacji w ich państwach. Te spotkania dostarczają mi wiele frajdy. Poznaję różne metody nauczania i przenoszę te pomysły do klasy" – wyjaśnił. Gregory Peck (ur. 1916 r. - zm. 2003 r.) był aktorem słynącym z elegancji, doskonałej dykcji i politycznego zaangażowania. Ze względu na krytykę amerykańskiej interwencji w Wietnamie figurował na liście wrogów ówczesnego prezydenta USA Richarda Nixona. W latach 70. pojawiały się nawet pogłoski o ewentualnym starcie Gregory’ego Pecka w wyścigu po urząd gubernatora Kalifornii. Ostatecznie jednak nie zdecydował się na start w wyborach. Na dużym ekranie Gregory Peck zadebiutował w 1944 r. w melodramacie wojennym "Dni chwały" Jacquesa Tourneura. Niezapomniane kreacje stworzył w filmach "Roczniak" Clarence’a Browna, "Z jasnego nieba" Henry’ego Kinga, "Moby Dick" Johna Hustona, "Biały Kanion" Williama Wylera, "Działa Navarony" i "Przylądek strachu" J. Lee Thompsona oraz "Chłopcy z Brazylii" Franklina J. Schaffnera. W 1963 r. otrzymał Oscara za pierwszoplanową rolę walczącego o sprawiedliwość adwokata Atticusa Fincha w "Zabić drozda" Roberta Mulligana. Na koncie miał także trzy Złote Globy oraz dwie nominacje do nagrody BAFTA. Jedną z jego ostatnich ról był Andrew Jorgenson z "Cudzych pieniędzy" Normana Jewisona (1991 r.). W latach 90. zakończył filmową karierę, zaczął podróżować po świecie i wygłaszać odczyty. (PAP) autorka: Daria Poryckahorror z Gregory Peckiem. horror Hideo Nakaty z 1998 r. " Navarony", film z G. Peckiem. " Kilimandżaro", film z G. Peckiem. „…. Evil”, horror z Millą Jovovich (2002)
Rozmowy z Gregorym PeckiemA Conversation with Gregory Peck Gregory Peck podczas 53. MFF w Cannes (2000) Gatunek dokumentalny Data premiery 14 października 1999 Kraj produkcji Stany Zjednoczone Język angielski Czas trwania 97 minut Reżyseria Barbara Kopple Główne role Gregory Peck Muzyka Art Labriola Zdjęcia Don LenzerSandi SisselTom Hurwitz Montaż Bob Eisenhardt Produkcja Barbara KoppleCecilia PeckLinda Saffire Rozmowy z Gregorym Peckiem (tytuł oryg. A Conversation with Gregory Peck) – amerykański film dokumentalny z 1999 w reżyserii Barbary Kopple, będący podsumowaniem dorobku artystycznego Gregory’ego Pecka oraz opowieścią o życiu rodzinnym aktora. Został zrealizowany dla stacji telewizyjnej PBS jako część cyklu American Masters[1][2]. Dokument pokazywany był poza konkursem w ramach 53. MFF w Cannes w maju 2000[3]. W 2005 został dołączony do dwupłytowej edycji filmu Zabić drozda (1962) na DVD[1]. Fabuła[edytuj | edytuj kod] Film dokumentalny Rozmowy z Gregorym Peckiem stanowi podsumowanie dorobku artystycznego amerykańskiego aktora filmowego i teatralnego oraz gwiazdy okresu „Złotej Ery Hollywood” Gregory’ego Pecka. Autorka Barbara Kopple towarzyszy 83-letniemu Peckowi w spotkaniach z wielbicielami w trakcie odbywania przez niego tournée po Stanach Zjednoczonych w ramach serii A Conversation with Gregory Peck (w przeszłości takie same spotkania odbywał przyjaciel aktora Cary Grant)[4] oraz z przyjaciółmi i znanymi osobistościami, między innymi aktorką Lauren Bacall, reżyserem Martinem Scorsese, ówczesnym prezydentem Stanów Zjednoczonych Billem Clintonem (który uhonorował go Narodowym Medalem Sztuki)[4] czy bliskim przyjacielem Pecka, prezydentem Francji Jacques’em Chirakiem (od którego otrzymał Order Komandora Legii Honorowej w 1995)[2]. Na dokument składają się również zapisy rozmów z publicznością, anegdoty z planów filmowych oraz urywki produkcji z udziałem aktora. Kopple w swoim filmie dokumentalnym przedstawia również życie prywatne Pecka, spotkania członków rodziny aktora, rozmowy z żoną Veronique i historię wyboru imienia dla wnuka Pecka, syna jego córki Cecilii[5]. W filmie pojawia się także wątek śmierci syna aktora, Jonathana (który popełnił samobójstwo w 1975) oraz tego, jaki wpływ miała ona na Pecka[6]. Obsada[edytuj | edytuj kod] Opracowano na podstawie materiału źródłowego[7]: Gregory Peck – on sam Cecilia Peck – ona sama Veronique Peck – ona sama Colleen Sheehy – ona sama Don Peck – on sam Carey Paul Peck – on sam Stephen Peck – on sam Anthony Peck – on sam Zack Peck – on sam Harper Daniel Peck – on sam Thomas Jones – on sam Jacques Chirac – on sam Mary Badham – ona sama Daniel Voll – on sam Bill Clinton – on sam Hillary Clinton – ona sama Jim Steele – on sam Julie Steele – ona sama Martin Scorsese – on sam Lauren Bacall – ona sama Premiera i recenzje[edytuj | edytuj kod] Premiera dokumentu Rozmowy z Gregorym Peckiem miała miejsce 14 października 1999 w ramach Chicago International Film Festival[8]. W maju 2000 film prezentowany był podczas 53. MFF w Cannes[3]. Na tę okazję Peck przyleciał do Cannes wraz z rodziną, w tym z córką Cecilią, współproducentką dokumentu, oraz wziął udział w konferencji prasowej, podczas której opowiadał między innymi o swojej karierze filmowej[9]. Allan Hunter z magazynu branżowego „Screen Daily” napisał w swojej ocenie: „Intymny portret rodzinny autorstwa Kopple udowadnia, że nie jest to zwykły dokument, a sam człowiek jest równie godny podziwu, jak postacie, które wykreował. Przepełniony niezapomnianymi chwilami z filmów takich jak Rzymskie wakacje [1953] i ulubiony przez Pecka Zabić drozda [1962], to rozkosz dla miłośników kina (…) Parafrazując kluczowy film innego ukochanego amerykańskiego giganta, to było wspaniałe życie”[4]. Lisa Nesselson przyznała na łamach tygodnika „Variety”, że „od napisów początkowych, zręcznie imitujących te z filmu Zabić drozda, po wzruszający i cicho triumfalny finał, w którym córka Pecka, Cecilia, rodzi zdrowego chłopca o imieniu na cześć Harper Lee, autorki powieści z 1960, Rozmowy z Gregorym Peckiem potwierdzają, że prawdziwy Peck jest bardzo podobny do kochającego i godnego podziwu Atticusa Fincha, ulubionego bohatera aktora”[6]. Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ a b Gregory Brown: Barbara Kopple: Interviews. University Press of Mississippi, 2015. ISBN 978-1628462128. (ang.) ↑ a b Gary Fishgall: Gregory Peck: A Biography. Simon & Schuster, 2002, s. 335–338, 337. ISBN 0-684-85290-X. (ang.) ↑ a b A Conversation with Gregory Peck – Festival de Cannes (ang.). Festiwal Filmowy w Cannes. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. ↑ a b c Allan Hunter. Cinema Spree. „Screen Daily”. ISSN 0307-4617 (ang.). [zarchiwizowane z adresu 2020-03-08]. ↑ Iga Harasimowicz: American Film Festival – Rozmowy z Gregorym Peckiem (pol.). American Film Festival. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. ↑ a b Lisa Nesselson. A Conversation with Gregory Peck. „Variety”. ISSN 0042-2738 (ang.). [zarchiwizowane z adresu 2020-03-08]. ↑ American Masters: A Conversation with Gregory Peck – Full Cast & Crew (ang.). [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. ↑ Michael Wilmington. Cinema Spree. „Chicago Tribune”. ISSN 1085-6706 (ang.). [zarchiwizowane z adresu 2020-03-08]. ↑ Peck Talks Glamour at Cannes (ang.). BBC. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod] Rozmowy z Gregorym Peckiem w bazie IMDb (ang.) Rozmowy z Gregorym Peckiem w bazie Filmweb
Ich dopełnienie stanowił dokument "Rozmowy z Gregorym Peckiem" Barbary Kopple, zrealizowany we współpracy z córką aktora Cecilią Peck. Na film składa się m.in. zapis rozmów aktora z widzami, nagrania z jego spotkań z rodziną, przyjaciółmi i znanymi osobistościami oraz anegdoty z planów filmowych. "Był bardzo dumny z tego filmu.
tłumaczenia Gregory Peck Dodaj Gregory Peck C'era Gregory Peck e c'era anche un cappello. Był tam Gregory Peck, a potem był też kapelusz. «È grandioso ma, ragazzi, Gregory Peck. – Jest świetna, ale och, Gregory Peck. Literature L'Orso d'oro alla carriera è stato assegnato al regista, sceneggiatore e produttore Billy Wilder e all'attore Gregory Peck. Honorowego Złotego Niedźwiedzia za całokształt twórczości odebrali amerykański reżyser Billy Wilder i aktor Gregory Peck. WikiMatrix In copertina, Gregory Peck e Audrey Hepburn sfrecciavano in Vespa per le strade di Roma. Na okładce Gregory Peck i Audrey Hepburn jechali vespą po ulicach Rzymu Literature Il mio costume da Gregory Peck era certamente inatteso, ma appropriato per la mia missione. Mój kostium Gregory’ego Pecka był na pewno elementem nieoczekiwanym, ale jak najbardziej stosownym do mojej misji Literature Era una pellicola in bianco e nero in cui Gregory Peck aveva a che fare con Robert Mitchum. Film był czarno-biały i Gregory Peck miał w nim jakiś problem z Robertem Mitchumem. Literature C'era Gregory Peck e c'era anche un cappello. Był tam Gregory Peck, a potem był też kapelusz. «Lo sa cosa fece Gregory Peck mentre giravano il film?» – A wie pan, co zrobił Gregory Peck, kiedy kręcili ten film? Literature Come fate a non conoscere Gregory Peck. Jak możecie nie znać Gregory'ego Pecka? Ti basta dire loro che Gregory Peck è bravo nella parte di Atticus Finch.» Powiedz im, że Gregory Peck jest świetny jako Atticus Finch. Literature Ti basta dire loro che Gregory Peck è bravo nella parte di Atticus Finch.» Powiedz im, że Gregory Peck jest świetny jako Atticus Finch Literature Mi sentivo come un personaggio di un film, Charlton Heston o Gregory Peck. Czułem się jak bohater filmu– Charlton Heston albo Gregory Peck. Literature Mi guardo intorno aspettandomi di vedere Audrey Hepburn e Gregory Peck. Rozglądam się za Audrey Hepburn i Gregorym Peckiem. Literature Non ci andrei su nemmeno con Gregory Peck, figuriamoci con Buster Walker!» Nie poszłabym tam za nic w świecie, nawet z samym Gregorym Peckiem, a co dopiero z Busterem Walkerem! Literature Gregory Peck o Henry Fonda avevano sonnecchiato sul lungo, soffice divano? Czy Gregory Peck albo Henry Fonda ucinali sobie drzemkę na długiej, wygodnej sofie? Literature Qual era quel film con Gregory Peck? Co to był za film, w którym grał Gregory Peck... Era vero che aveva recitato in un film con Gregory Peck. Prawdą było, że wystąpiła w filmie z Gregorym Peckiem. Literature Ho dovuto fingere che tu fossi Gregory Peck. Wyobrażałem sobie, że jesteś Gregorym Peckiem. «Il film con Audrey Hepburn e Gregory Peck. – To taki film z Audrey Hepburn i Gregorym Peckiem. Literature Gregory Peck dopo una lunga serata. Gregory Peck po dłuuugim wieczorze. Literature Non tutti sono come Gregory Peck. Nie każdy może być Gregorym Peckiem. La portai al cinema Odeon di Sauchiehall Street, dove vedemmo Gregory Peck nella Banconota da un milione di sterline. Zabrałem ją do kina Odeon przy ulicy Sauchiehall na Milionera bez grosza z Gregorym Peckiem. Literature Durante le riprese Gregory Peck si ruppe la caviglia in tre punti a causa di una caduta dal cavallo. W trakcie realizacji jednej ze scen Peck spadł z konia, czego skutkiem było złamanie kostki w trzech miejscach. WikiMatrix Era un uomo straordinariamente bello: basti dire che col suo naso perfetto ricordava il Gregory Peck di Io ti salverò. Był wyjątowo przystojny, jego zgrabny nos przywodził na myśl Gregory Pecka w Urzeczonej. Literature Il La Jolla Playhouse, un teatro professionale non-profit, venne fondato nel 1947 da Gregory Peck, Dorothy McGuire e Mel Ferrer. La Jolla Playhouse – profesjonalny teatr o charakterze organizacji non-profit utworzony w 1947 przez aktorów Gregory’ego Pecka, Dorothy McGuire i Mela Ferrera, przy finansowym wsparciu Davida O. Selznicka. WikiMatrix Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M
B. Best Worst Movie. Birth of the Living Dead. The Blackout Experiments. Bloodsucking Cinema. Boogeymen: The Killer Compilation. Boris Karloff: The Man Behind the Monster.
Dokument | Inne | American Film Festival 2019 Nagrodzona Oscarem Barbara Kopple towarzyszy 83-letniemu Gregory’emu Peckowi w spotkaniach z wielbicielami w trakcie tournée aktora po USA. Zapis rozmów z publicznością, anegdoty z planów filmowych i fragmenty dzieł z dorobku legendy Hollywood składają się na fascynujący dokument zrealizowany we współpracy z córką aktora, Cecilią Peck. Koople towarzyszy Peckowi w spotkaniach z przyjaciółmi oraz znanymi osobistościami, takimi jak Lauren Bacall, Martin Scorsese, Bill Clinton czy Jacques Chirac. Autorka przedstawia także życie prywatne gwiazdy, spotkania rodzinne i rozmowy z żoną Veronique Peck. Poznajemy również interesującą historię wyboru imienia dla wnuka aktora, syna Cecilii. Film pokazuje człowieka szlachetnego, kochającego życie, oddanego rodzinie i pasji aktorskiej. [Iga Harasimowicz] Szczegóły Rozmowy z Gregorym Peckiem Reżyseria Barbara Kopple Scenariusz Tom Hurwitz, Don Lenzer, Sandi Sissel Obsada Gregory Peck Cecilia Peck Veronique Peck Muzyka Art Labriola Operator Bob Eisenhardt Tytuł oryg. A Conversation with Gregory Peck Kraj USA Gatunek dokumentalny Rok 1999 Długość 97 min
Dziś przypada rocznica urodzin jednej z największych gwiazd Złotej Ery Hollywood - Ingrid Bergman. Szwedzka aktorka urodziła się w 1915 roku w Sztokholmie, a później zrobiła oszałamiającą karierę w
słynny horror z Peckiem posiada 1 hasło. O m e n; Powiązane określenia posiadają 1 hasło. o m e n; Powiązane określenia. horror z Peckiem; horror z Gregory Peckiem; horror z Gregorym Peckiem; film z Gregorym Peckiem; horror Richarda Donnera; Ostatnio dodane hasła. służy do rozbijania kry; podstawowy statek Hanzy; taka rana szybko
.
