Wstrząs anafilaktyczny jest to silna i nagła reakcja organizmu, która może poważnie zagrozić życiu. Występuje u ok. 1-3% osób, najczęściej dotyka kobiet i osób w młodym wieku. Reakcję anafilaktyczną od zwykłego uczulenia rozróżniamy po objawach – w przypadku anafilaksji objawy te pojawiają się nagle oraz są intensywne.
- Osoby, u których takie reakcje wystąpiły nie powinny być szczepione przeciw COVID-19 ze względu na zbyt duże ryzyko wystąpienia tego ciężkiego działania niepożądanego. Taka wiedza wynikała z oceny badań klinicznych, na których podstawie szczepionka została dopuszczona do obrotu - powiedziała ekspertka z Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego - Państwowego Zakładu Higieny. Zaznaczyła, że eksperci ostrożnie podchodzą również do sytuacji notowanego w przeszłości wstrząsu anafilaktycznego, który wystąpił nie tylko po podaniu szczepionki, ale także po zażyciu lekarstwa czy pokarmu. - Wynika to z kilku ciężkich reakcji anafilaktycznych po podaniu szczepionki mRNA przeciw COVID-19 u pacjentów, którzy byli już szczepieni w Wielkiej Brytanii i w Stanach Zjednoczonych - zaznaczyła dr Augustynowicz. - Sygnały te wywołały szybką reakcję urzędów rejestracyjnych oraz zespołów eksperckich, które zalecają zachowanie w takich sytuacjach szczególnej ostrożności i przypominają zespołom szczepiącym, że powinny być, podobnie jak przy dotychczas stosowanych szczepieniach, przygotowane na wystąpienie bardzo rzadkiej ciężkiej reakcji alergicznej po szczepieniu - dodała. Przypomniała też, że w przypadku szczepionki mRNA przeciw COVID-19 firm Pfizer i BioNTech nie wykazano ciężkich działań niepożądanych na etapie badań klinicznych, którym poddano prawie 44 tys. ochotników. Zaszczepiono wtedy prawie 22 tys. osób (grupa badana). Badanie jest prowadzone w grupie badanej i w grupie kontrolnej. - Być może wynikało to stąd, że w badaniu nie uczestniczyły osoby z historią anafilaksji w wywiadzie. Takie były założenia badania klinicznego. Natomiast praktyka pokazała, że w ramach realizowanego programu szczepień wystąpiły pojedyncze przypadki reakcji anafilaktycznej - przyznała. Ekspertka podkreśliła, że alergolodzy i immunolodzy pracują, aby wykryć rzeczywistą przyczynę występowania reakcji anafilaktycznych. Doprecyzowują również zalecenia dotyczące procesu kwalifikacji do szczepienia, aby zachować wszystkie środki ostrożności, które zminimalizują ryzyko wystąpienia takich reakcji. Wydano zalecenie, aby szczepionki nie podawać osobom, u których kiedykolwiek po zaaplikowaniu szczepionki, leku czy pokarmu wystąpiła taka reakcja. Zauważyła, że prawdopodobną przyczyną występowania tej reakcji jest glikol polietylenowy (PEG) - substancja pomocnicza i składnik nanocząsteczki lipidowej, która w szczepionce mRNA pełni rolę ochronną i transportową. Dzięki niej mRNA nie ulega od razu degradacji i dostaje się do komórek, gdzie może zachodzić synteza białka S, czyli właściwego antygenu w tej szczepionce. Dodała, że doświadczenia dotyczące szczepionek na świecie pokazują, że prawdopodobieństwo wystąpienie ciężkiej reakcji anafilaktycznej to jeden na 1-1,3 mln podanych dawek szczepionki. Pokreśliła, że w przypadku tej konkretnej szczepionki firm Pfizer i BioNTech tylu zaszczepionych osób jeszcze nie ma, by wysnuwać daleko idące wnioski. - Prawda jest taka - i to dotyczy każdej bez wyjątku szczepionki - że dopiero, gdy wprowadzamy szczepionkę na rynek i podajemy setkom tysięcy, a nawet milionom osób, jesteśmy w stanie wychwycić najrzadsze niepożądane działania - powiedziała. Zauważyła, że liczebność badania klinicznego (prawie 44 tys. osób) jest porównywalna, a nawet wyższa niż wynosi średnia, bo zazwyczaj badania kliniczne obejmują około 30 tys. - To duża próba - zaznaczyła. Dodała, że założeniem producentów było otrzymanie takiej szczepionki, która pozwoliłaby na zaszczepienie jak największej liczby osób w różnym wieku, również starszych i tych z chorobami towarzyszącymi. - Szczepionka, co prawda nie była podawana w badaniach klinicznych ani kobietom w ciąży ani kobietom karmiącym, ale to nie powinno nas dziwić. W takich grupach badań klinicznych nie prowadzi się - wyjaśniła. Jednocześnie zaakcentowała, że musimy poczekać aż będziemy mieli informacje na temat bezpieczeństwa szczepień w tej grupie. - Eksperci amerykańscy twierdzą np. że decyzja o szczepieniach w tych grupach powinna być podejmowana indywidualnie i tak się dzieje. Na szczepienie w okresie ciąży lub w okresie karmienia decydują się np. lekarki lub pielęgniarki, które z racji swojej pracy narażone są na COVID-19. U nich korzyść ze szczepienia, nawet przy braku pełnych danych, jest dużo wyższa niż ryzyko - stwierdziła. Ekspertka przypomniała również, że z badań klinicznych wynika, że szczepionka jest skuteczna w 95 proc. i w takim stopniu chroni osobę zaszczepioną przed wystąpieniem choroby COVID-19. - To bardzo wysoka skuteczność - porównywalna do szczepionki przeciw odrze, której skuteczność po dwóch dawkach wynosi 97-99 proc. i należy do najskuteczniejszych w historii szczepień - powiedziała. Zauważyła, że o bezpieczeństwie szczepionki świadczy to, że została sprawdzona na wszystkich wymaganych etapach badań, a następnie zarejestrowana, czyli oceniona przez ekspertów instytucji, które odpowiadają za dopuszczanie produktów leczniczych do obrotu. - Jeśli mamy pozytywną ocenę Europejskiej Agencji Leków, to oznacza, że mamy bezpieczną szczepionkę. To znaczy, że w restrykcyjnych badaniach wykazano, że korzyści wynikające ze stosowanie szczepionki są wielokrotnie wyższe niż ryzyko - zaznaczyła. Dr hab. Augustynowicz zastrzegała, że za wcześnie, aby formułować opinię, czy szczepionka będzie działać na nową odmianę wirusa. Zauważyła, że organizm osoby zaszczepionej wytwarza przeciwciała przeciw wielu różnym elementom białka S koronawirusa. - Mutacja dotyczy tylko niektórych z nich, więc z dużym prawdopodobieństwem można założyć, że przeciwciała neutralizujące wytwarzane po szczepieniu będą działać również na tego nowego wirusa - podsumowała.(PAP) PAP - Klaudia Torchała Dowiedz się więcej na temat:
Oceń. Szczepionka na COVID-19 może uczulać alergików, a szczególnie osoby, które w przeszłości miały reakcje anafilaktyczne. Brytyjska agencja ds. regulacji leków (MHRA) poinformowała, że od rozpoczęcia we wtorek szczepień na COVID-19 w Wielkiej Brytanii dwie osoby doznały wstrząsu anafilaktycznego, a jedna prawdopodobnie

Pełna wersja artykułu dostępna jest w „Medycynie Praktycznej-Szczepieniach” 2/2016, s. 31-45. Komentarz dr n. med. Hanna CzajkaPoradnia Chorób Zakaźnych w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym im. św. Ludwika w Krakowie Biorąc pod uwagę liczbę szczepień wykonywanych powszechnie u noworodków, niemowląt i dzieci na całym świecie, reakcja anafilaktyczna (wstrząs anafilaktyczny) jest bardzo rzadkim niepożądanym odczynem poszczepiennym (NOP). Ryzyko wystąpienia tego rodzaju NOP wzbudza jednak zrozumiałe obawy zarówno rodziców szczepionych dzieci, jak i pracowników ochrony zdrowia wykonujących szczepienia. Przedstawione w komentowanym artykule zalecenia i wytyczne są przeznaczone dla pracowników ochrony zdrowia realizujących szczepienia w poradniach pediatrycznych i gabinetach szkolnych na terenie Belgii, ale mogą stanowić cenne źródło wiedzy także dla lekarzy i pielęgniarek szczepiących dzieci w Polsce. Według danych australijskich wstrząs anafilaktyczny stanowiący NOP występuje u 1–3 osób/1 000 000 W Stanach Zjednoczonych, zgodnie z danymi opublikowanymi w 2003 roku, ryzyko wystąpienia tego typu reakcji w latach 1991–1997 oceniano na 0,65/1000 000 dawek, a w latach 2009–2011 na 1,31/1000 000 Zgodnie z publikacjami Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego–Państwowego Zakładu Higieny w latach 2013 i 2014 w Polsce odnotowano po dwa przypadki NOP w postaci reakcji anafilaktycznej, co świadczy o małym ryzyku jej Jednak ze względu na brak danych dotyczących liczby podanych dawek szczepionek nie można dokładnie ustalić częstości występowania tego rodzaju NOP w naszym kraju. Reakcja anafilaktyczna jest stanem nagłego zagrożenia życia i wymaga natychmiastowego rozpoczęcia leczenia. Powszechne szczepienie całej populacji dzieci narzuca zatem konieczność opracowania i wdrożenia odpowiednich procedur, właściwego przeszkolenia personelu realizującego te zabiegi medyczne, a także odpowiedniego wyposażenia punktów (gabinetów) szczepień. Autorzy komentowanego artykułu przytoczyli powszechnie akceptowaną definicję „anafilaksji” opracowaną przez Brighton Collaboration, a także wymienili leki przeznaczone do stosowania w razie wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego wraz z określeniem zasad ich przechowywania i dawkowania. Obowiązujące w Polsce przepisy prawa nakładają także na podmioty realizujące szczepienia ochronne preparatami zakupionymi z budżetu Państwa w ramach umów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia obowiązek odpowiedniego przechowywania szczepionek i odpowiedniego wyposażenia punktu (gabinetu) szczepień. Każdy świadczeniodawca wykonujący szczepienia musi zatem posiadać zestaw do udzielania pierwszej pomocy oraz zestaw przeciwwstrząsowy. Zestaw do udzielania pierwszej pomocy obejmuje: rurkę ustno-gardłową, maskę twarzową, worek samorozprężalny, igły, wenflony, płyny infuzyjne i środki opatrunkowe (bandaż, gaza, gaziki), aparat do pomiaru ciśnienia krwi z kompletem mankietów dla dzieci i dorosłych oraz stetoskop. W skład zestawu przeciwwstrząsowego wykorzystywanego przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej wchodzą: woda do wstrzyknięć (aqua pro iniectione) – rozpuszczalnik do sporządzania leków podawanych pozajelitowo, amiodaron (amiodaroni hydrochloridum) 50 mg/ml – roztwór do wstrzykiwań, dopamina (dopaminum) 40 mg/ml – roztwór do infuzji, adrenalina (adrenalinum) 300 µg/0,3 ml lub 1 mg/ml – roztwór do wstrzykiwań, furosemid (furosemidum) 10 mg/ml – roztwór do wstrzykiwań, glukoza (glucosum) 20 lub 40% – roztwór do wstrzykiwań, nitrogliceryna (glyceroli trinitras) 0,4 mg/dawkę – aerozol podjęzykowy, hydrokortyzon (hydrocortisonum hemisuccinatum) 250 mg – proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji, lub odpowiedniki terapeutyczne, lidokaina (lidocaini hydrochloridum) 2% – roztwór do wstrzykiwań, metamizol (metamizolum natricum) 500 mg/ml – roztwór do wstrzykiwań, chlorek sodu (natrii chloridum) 0,9% – roztwór do wstrzykiwań, wodorowęglan sodu (natrii hydrocarbonas) 84 mg/ml – roztwór do wstrzykiwań dożylnych, salbutamol (salbutamoli sulfas) 0,5 mg/ml – roztwór do wstrzykiwań, płyny infuzyjne: glukoza (glucosum) 5% – roztwór do infuzji, chlorek sodu (natrii chloridum) 0,9% – roztwór do infuzji, roztwór Ringera (natrii chloridum + kalii chloridum + calcii chloridum dihydricum) 8,6 mg + 0,3 mg + 0,33 mg/ml – roztwór do infuzji dożylnych. Zestaw przeciwwstrząsowy wykorzystywany przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej stanowi obowiązkowe wyposażenie podmiotu udzielającego świadczenia z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, jakimi są szczepienia ochronne. Niezależnie od właściwego wyposażenia gabinetu szczepień, zgodnie z art. 17 ust. 6 Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, osoby realizujące opisywane świadczenia muszą posiadać kwalifikacje wskazane w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 18 sierpnia 2011 roku w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych. Zgodnie z § 6 tego Rozporządzenia osoby przeprowadzające obowiązkowe szczepienia ochronne muszą odbyć w ramach doskonalenia zawodowego kurs lub szkolenie w zakresie szczepień ochronnych i uzyskać dokument potwierdzający ukończenie tego kursu lub szkolenia, względnie dysponować specjalizacją, której ramowy program kształcenia podyplomowego obejmował problematykę szczepień ochronnych na podstawie przepisów o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz przepisów o zawodach pielęgniarki i położnej. Należy także podkreślić, że zgodnie z przepisami obowiązującymi w Polsce, wykonując szczepienia poza systemem powszechnego obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego w ramach indywidualnej lub grupowej praktyki lekarskiej, należy zapewnić zarówno odpowiednie warunki łańcucha chłodniczego, jak i wyposażyć gabinet w zestaw przeciwwstrząsowy (p. powyżej). Lekarze oraz zatrudniane przez nich pielęgniarki muszą także posiadać kwalifikacje zgodne z przytoczonymi przepisami. Bezpieczeństwo szczepień zależy także od wywiadu lekarskiego zebranego podczas wizyty kwalifikacyjnej, obejmującego ewentualne reakcje alergiczne w przeszłości. Znaczenie tego problemu obrazują dane amerykańskie, zgodnie z którymi u 85% osób z anafilaksją (klasyfikowaną zgodnie z definicją Brighton Collaboration według stopni 1 i 2) stwierdzono choroby alergiczne w wywiadzie. U 3 z 33 pacjentów stwierdzono anafilaksję w przeszłości, u 16 rozpoznano astmę, a u pozostałych alergię na pokarmy, alergię skórną lub reakcje alergiczne związane z W komentowanym artykule Czytelnik znajdzie bardzo przydatne w codziennej praktyce przykłady pytań, które mogą stanowić wytyczne dla odpowiedniej kwalifikacji do szczepień i ograniczyć ryzyko wystąpienia anafilaksji. Ważne jest także, aby lekarz się zapoznał z charakterystyką każdego produktu leczniczego w celu ustalenia ich składu oraz wyboru odpowiedniej szczepionki (np. w przypadku szczepienia przeciwko HPV osoby uczulonej na drożdże można wybrać produkt, który nie zawiera tego składnika). Na podstawie danych z wywiadu należy także wskazać optymalny czas obserwacji po szczepieniu w warunkach ambulatoryjnych lub w skrajnych przypadkach prowadzić szczepienia w warunkach szpitalnych. Standardowa ambulatoryjna obserwacja powinna trwać około 20–30 minut po podaniu szczepionki, a w sytuacjach wymagających szczególnej ostrożności, według lekarzy włoskich, okres ten należy wydłużyć do 60 Kwalifikując dzieci do szczepień na podstawie wywiadu w kierunku reakcji alergicznych, w niektórych przypadkach obserwację należy wydłużyć do około 4 godzin, a w sytuacjach szczególnych zalecić całodobową obserwację w warunkach szpitalnych. Uzasadnieniem takiego postępowania mogą być przytoczone wcześniej dane amerykańskie, z których wynika, że na 33 przypadki anafilaksji związanej ze szczepieniem, w 8 reakcja ta wystąpiła w ciągu 30 minut, w kolejnych 8 przypadkach w ciągu 30 minut do 3 godzin, w 10 przypadkach po upływie 2–4 godzin, a w 3 przypadkach 4–20 godzin po szczepieniu. Podobnie jak w innych krajach, także w Polsce największe obawy pacjentów z alergią na białko jaja kurzego budzi podawanie szczepionki MMR. W większości są to obawy nieuzasadnione i nie wymagające szczególnego postępowania. Choć reakcje anafilaktyczne zdarzają się także po podaniu szczepionki MMR, to częściej występują one po szczepionce inaktywowanej przeciwko grypie lub po W Polsce w 2014 roku anafilaksja wystąpiła po podaniu szczepienia przeciwko tężcowi i błonicy (Td) oraz po podaniu szczepionki przeciwko WZW typu B. Należy podkreślić, że wprawdzie reakcja anafilaktyczna może wystąpić po podaniu każdej szczepionki, jednak zdarza się to sporadycznie. Piśmiennictwo: 1. Immunisation Advisory Centre – University of Auckland: Anaphylaxis and vaccination for health professionals – ALL-HP-0209. March 2010 2. Bohlke K., Davis Marcy i wsp.: Risk of anaphylaxis after vaccination of children and adolscents. Pediatrics, 2003; 112 (4): 815–820 3. McNeil Wientraub Duffy J. i wsp.: Risk of anaphylaxis after vaccination in children and adults. J. Allergy Clin. Immunol., 2016; 137 (3): 868–877 4. Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego–Państwowy Zakład Higieny – Zakład Epidemiologii – Główny Inspektorat Sanitarny – Departament Zapobiegania oraz Zwalczania Zakażeń i Chorób Zakaźnych u Ludzi. Szczepienia ochronne w Polsce w 2013 roku – Warszawa, 2014 5. Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego–Państwowy Zakład Higieny – Zakład Epidemiologii – Główny Inspektorat Sanitarny – Departament Zapobiegania oraz Zwalczania Zakażeń i Chorób Zakaźnych u Ludzi. Szczepienia ochronne w Polsce w 2014 roku – Warszawa, 2015 6. Franceschini F., Bottau P., Caimmi S. i wsp.: Vaccination in children with allergy to non active vaccine components. Clin. Transl. Med., 2015; 4: 3

Uczulenie na leki u dzieci. Wstrząs anafilaktyczny po użądleniu osy lub pszczoły – co robić? 1. Wezwij pogotowie. I powiedz dyspozytorowi, że użądlony został alergik uczulony na jad owadów. Jeśli obok ciebie jest jeszcze inna osoba/osoby, poproś kogoś o wezwanie pogotowia, a sama zajmij się osobą poszkodowaną. 2.
Reakcje anafilaktyczne po szczepieniach u dzieci - zapobieganie i leczenie. Wytyczne belgijskiej Najwyższej Rady ds. Zdrowia dla personelu poradni pediatrycznych i gabinetów szkolnych - komentarz Anaphylaxis after vaccination of children: review of literature and recommendations for vaccination in child and school health services in Belgium Anouk Vanlander, Karel Hoppenbrouwers Vaccine, 2014; 32: 3147–3154 Pełna wersja artykułu dostępna jest w „Medycynie Praktycznej-Szczepieniach” 2/2016, s. 31-45. Komentarz dr n. med. Hanna Czajka Poradnia Chorób Zakaźnych w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym im. św. Ludwika w Krakowie Biorąc pod uwagę liczbę szczepień wykonywanych powszechnie u noworodków, niemowląt i dzieci na całym świecie, reakcja anafilaktyczna (wstrząs anafilaktyczny) jest bardzo rzadkim niepożądanym odczynem poszczepiennym (NOP). Ryzyko wystąpienia tego rodzaju NOP wzbudza jednak zrozumiałe obawy zarówno rodziców szczepionych dzieci, jak i pracowników ochrony zdrowia wykonujących szczepienia. Przedstawione w komentowanym artykule zalecenia i wytyczne są przeznaczone dla pracowników ochrony zdrowia realizujących szczepienia w poradniach pediatrycznych i gabinetach szkolnych na terenie Belgii, ale mogą stanowić cenne źródło wiedzy także dla lekarzy i pielęgniarek szczepiących dzieci w Polsce. Według danych australijskich wstrząs anafilaktyczny stanowiący NOP występuje u 1–3 osób/1 000 000 W Stanach Zjednoczonych, zgodnie z danymi opublikowanymi w 2003 roku, ryzyko wystąpienia tego typu reakcji w latach 1991–1997 oceniano na 0,65/1000 000 dawek, a w latach 2009–2011 na 1,31/1000 000 Zgodnie z publikacjami Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego–Państwowego Zakładu Higieny w latach 2013 i 2014 w Polsce odnotowano po dwa przypadki NOP w postaci reakcji anafilaktycznej, co świadczy o małym ryzyku jej Jednak ze względu na brak danych dotyczących liczby podanych dawek szczepionek nie można dokładnie ustalić częstości występowania tego rodzaju NOP w naszym kraju. Reakcja anafilaktyczna jest stanem nagłego zagrożenia życia i wymaga natychmiastowego rozpoczęcia leczenia. Powszechne szczepienie całej populacji dzieci narzuca zatem konieczność opracowania i wdrożenia odpowiednich procedur, właściwego przeszkolenia personelu realizującego te zabiegi medyczne, a także odpowiedniego wyposażenia punktów (gabinetów) szczepień. Autorzy komentowanego artykułu przytoczyli powszechnie akceptowaną definicję „anafilaksji” opracowaną przez Brighton Collaboration, a także wymienili leki przeznaczone do stosowania w razie wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego wraz z określeniem zasad ich przechowywania i dawkowania. Obowiązujące w Polsce przepisy prawa nakładają także na podmioty realizujące szczepienia ochronne preparatami zakupionymi z budżetu Państwa w ramach umów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia obowiązek odpowiedniego przechowywania szczepionek i odpowiedniego wyposażenia punktu (gabinetu) szczepień. Każdy świadczeniodawca wykonujący szczepienia musi zatem posiadać zestaw do udzielania pierwszej pomocy oraz zestaw przeciwwstrząsowy. Zestaw do udzielania pierwszej pomocy obejmuje: rurkę ustno-gardłową, maskę twarzową, worek samorozprężalny, igły, wenflony, płyny infuzyjne i środki opatrunkowe (bandaż, gaza, gaziki), aparat do pomiaru ciśnienia krwi z kompletem mankietów dla dzieci i dorosłych oraz stetoskop. W skład zestawu przeciwwstrząsowego wykorzystywanego przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej wchodzą: woda do wstrzyknięć (aqua pro iniectione) – rozpuszczalnik do sporządzania leków podawanych pozajelitowo, amiodaron (amiodaroni hydrochloridum) 50 mg/ml – roztwór do wstrzykiwań, dopamina (dopaminum) 40 mg/ml – roztwór do infuzji, adrenalina (adrenalinum) 300 µg/0,3 ml lub 1 mg/ml – roztwór do wstrzykiwań, furosemid (furosemidum) 10 mg/ml – roztwór do wstrzykiwań, glukoza (glucosum) 20 lub 40% – roztwór do wstrzykiwań, nitrogliceryna (glyceroli trinitras) 0,4 mg/dawkę – aerozol podjęzykowy, hydrokortyzon (hydrocortisonum hemisuccinatum) 250 mg – proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji, lub odpowiedniki terapeutyczne, lidokaina (lidocaini hydrochloridum) 2% – roztwór do wstrzykiwań, metamizol (metamizolum natricum) 500 mg/ml – roztwór do wstrzykiwań, chlorek sodu (natrii chloridum) 0,9% – roztwór do wstrzykiwań, wodorowęglan sodu (natrii hydrocarbonas) 84 mg/ml – roztwór do wstrzykiwań dożylnych, salbutamol (salbutamoli sulfas) 0,5 mg/ml – roztwór do wstrzykiwań, płyny infuzyjne: glukoza (glucosum) 5% – roztwór do infuzji, chlorek sodu (natrii chloridum) 0,9% – roztwór do infuzji, roztwór Ringera (natrii chloridum + kalii chloridum + calcii chloridum dihydricum) 8,6 mg + 0,3 mg + 0,33 mg/ml – roztwór do infuzji dożylnych. Zestaw przeciwwstrząsowy wykorzystywany przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej stanowi obowiązkowe wyposażenie podmiotu udzielającego świadczenia z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, jakimi są szczepienia ochronne. Niezależnie od właściwego wyposażenia gabinetu szczepień, zgodnie z art. 17 ust. 6 Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, osoby realizujące opisywane świadczenia muszą posiadać kwalifikacje wskazane w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 18 sierpnia 2011 roku w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych. Zgodnie z § 6 tego Rozporządzenia osoby przeprowadzające obowiązkowe szczepienia ochronne muszą odbyć w ramach doskonalenia zawodowego kurs lub szkolenie w zakresie szczepień ochronnych i uzyskać dokument potwierdzający ukończenie tego kursu lub szkolenia, względnie dysponować specjalizacją, której ramowy program kształcenia podyplomowego obejmował problematykę szczepień ochronnych na podstawie przepisów o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz przepisów o zawodach pielęgniarki i położnej. Należy także podkreślić, że zgodnie z przepisami obowiązującymi w Polsce, wykonując szczepienia poza systemem powszechnego obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego w ramach indywidualnej lub grupowej praktyki lekarskiej, należy zapewnić zarówno odpowiednie warunki łańcucha chłodniczego, jak i wyposażyć gabinet w zestaw przeciwwstrząsowy (p. powyżej). Lekarze oraz zatrudniane przez nich pielęgniarki muszą także posiadać kwalifikacje zgodne z przytoczonymi przepisami. Bezpieczeństwo szczepień zależy także od wywiadu lekarskiego zebranego podczas wizyty kwalifikacyjnej, obejmującego ewentualne reakcje alergiczne w przeszłości. Znaczenie tego problemu obrazują dane amerykańskie, zgodnie z którymi u 85% osób z anafilaksją (klasyfikowaną zgodnie z definicją Brighton Collaboration według stopni 1 i 2) stwierdzono choroby alergiczne w wywiadzie. U 3 z 33 pacjentów stwierdzono anafilaksję w przeszłości, u 16 rozpoznano astmę, a u pozostałych alergię na pokarmy, alergię skórną lub reakcje alergiczne związane z W komentowanym artykule Czytelnik znajdzie bardzo przydatne w codziennej praktyce przykłady pytań, które mogą stanowić wytyczne dla odpowiedniej kwalifikacji do szczepień i ograniczyć ryzyko wystąpienia anafilaksji. Ważne jest także, aby lekarz się zapoznał z charakterystyką każdego produktu leczniczego w celu ustalenia ich składu oraz wyboru odpowiedniej szczepionki (np. w przypadku szczepienia przeciwko HPV osoby uczulonej na drożdże można wybrać produkt, który nie zawiera tego składnika). Na podstawie danych z wywiadu należy także wskazać optymalny czas obserwacji po szczepieniu w warunkach ambulatoryjnych lub w skrajnych przypadkach prowadzić szczepienia w warunkach szpitalnych. Standardowa ambulatoryjna obserwacja powinna trwać około 20–30 minut po podaniu szczepionki, a w sytuacjach wymagających szczególnej ostrożności, według lekarzy włoskich, okres ten należy wydłużyć do 60 Kwalifikując dzieci do szczepień na podstawie wywiadu w kierunku reakcji alergicznych, w niektórych przypadkach obserwację należy wydłużyć do około 4 godzin, a w sytuacjach szczególnych zalecić całodobową obserwację w warunkach szpitalnych. Uzasadnieniem takiego postępowania mogą być przytoczone wcześniej dane amerykańskie, z których wynika, że na 33 przypadki anafilaksji związanej ze szczepieniem, w 8 reakcja ta wystąpiła w ciągu 30 minut, w kolejnych 8 przypadkach w ciągu 30 minut do 3 godzin, w 10 przypadkach po upływie 2–4 godzin, a w 3 przypadkach 4–20 godzin po szczepieniu. Podobnie jak w innych krajach, także w Polsce największe obawy pacjentów z alergią na białko jaja kurzego budzi podawanie szczepionki MMR. W większości są to obawy nieuzasadnione i nie wymagające szczególnego postępowania. Choć reakcje anafilaktyczne zdarzają się także po podaniu szczepionki MMR, to częściej występują one po szczepionce inaktywowanej przeciwko grypie lub po W Polsce w 2014 roku anafilaksja wystąpiła po podaniu szczepienia przeciwko tężcowi i błonicy (Td) oraz po podaniu szczepionki przeciwko WZW typu B. Należy podkreślić, że wprawdzie reakcja anafilaktyczna może wystąpić po podaniu każdej szczepionki, jednak zdarza się to sporadycznie.
Biorąc pod uwagę okoliczności, a zwłaszcza uprzednią, cięższą niż przeciętnie reakcję na użądlenie, można rozpoznać wstrząs anafilaktyczny wywołany powtórnym zetknięciem się z antygenem przez osobę, u której wytworzyły się swoiste przeciwciała IgE. Jest to stan bezpośredniego zagrożenia życia.
Fot. Fotolia Wstrząs anafilaktyczny, co roku zdarza się w Polsce u 130 tys. osób, nie zawsze jest jednak prawidłowo rozpoznawany, szczególnie u dzieci – alarmują specjaliści z okazji rozpoczynającego się 13 czerwca Światowego Tygodnia Alergii, którego głównym tematem jest zaznaczają jednak, że właściwa i szybka reakcja na wystąpienie anafilaksji powoduje, że nawet tak ciężkie zdarzenie medyczne nie musi zagrażać życiu. Światowa Organizacja Alergii (WAO), co roku poświęca jeden tydzień wybranemu zagadnieniu, które wymaga zwiększenia świadomości zarówno wśród pacjentów, jak i lekarzy. W tym roku od 13 do 19 czerwca tematem przewodnim jest anafilaksja. W 2020 r. na 100 tys. osób z alergiami odnotowano na świecie od 50 do 112 przypadków wstrząsów anafilaktycznych. W Polsce anafilaksja, co roku zdarza się u 130 tys. osób, a około 100 osób z jego powodu umiera – alarmuje prezes Polskiego Towarzystwa Alergologicznego prof. Marek Kulus. Podkreśla, że często nie jest on prawidłowo rozpoznawany, szczególnie u dzieci. "Anafilaksja często nie jest prawidłowo rozpoznawalna, ponieważ diagnoza w pierwszej fazie możliwa jest przede wszystkim na podstawie objawów. Podstawą dobrego rozpoznawania i podejmowania szybkiej reakcji jest stała edukacja w tym temacie, z tego między innymi względu tegoroczny Światowy Tydzień Alergii poświęcony zostanie w dominującej części właśnie wstrząsowi anafilaktycznemu" – podkreśla specjalista w informacji przekazanej PAP. Wstrząs anafilaktyczny jest gwałtowną, zagrażającą życiu reakcją organizmu spowodowaną nadwrażliwością na różne czynniki. Najczęściej występuje on u osób cierpiących na alergie pokarmowe, uczulonych na jad owadów błonkoskrzydłych (pszczoły, osy, szerszenie) oraz leki. Niepokojące są pojawiające się po posiłku, podaniu leku czy użądleniu takie objawy, jak pokrzywka, silny świąd całego ciała, napad kaszlu obrzęk w gardle i obrzęk języka, a także duszność, świszczący oddech oraz silny spadek ciśnienia krwi. "Śmiertelne przypadki dotyczą̨ tych pacjentów, u których reakcja wystąpiła po raz pierwszy, a dotąd nie mieli świadomości, że cierpią̨ na alergię. To są̨ tylko dane szacunkowe, gdyż anafilaksja, jako jednostka chorobowa nie jest ujęta w oficjalnych statystykach" – zaznacza prof. Kulus. Polskie Towarzystwo Alergologiczne przekonuje, że osoby zagrożone anafilaksją powinny współpracować ze swoim lekarzem, aby wiedzieć, na jakie czynniki powinni zwracać uwagę, by uniknąć wstrząsu anafilaktycznego. Pacjenci ci zawsze powinny mieć przy sobie adrenalinę we wstrzykiwaczu czy ampułkostrzykawce, ponieważ najskuteczniejszym sposobem wyjścia ze wstrząsu anafilaktycznego jest, już przy pierwszych oznakach anafilaksji, natychmiastowe podanie domięśniowo adrenaliny. Trzeba to zrobić szybko, ponieważ do wystąpienia niewydolności krążeniowo-oddechowej bezpośrednio zagrażającej życiu w wyniku anafilaksji na pokarmy dochodzi w ciągu 30 minut, w przypadku anafilaksji na jad - 12 minut, a na leki – jedynie 5 minut. W razie braku reakcji organizmu po podaniu adrenaliny (od 5 do 10 min.) konieczne jest podanie drugiej dawki adrenaliny oraz jak najszybsze wezwanie karetki pogotowia. Adrenalinę należy wstrzyknąć w przednio-boczną powierzchnię uda, najlepiej w jednej trzeciej jego górnej części. W razie utraty przytomności osobę dotkniętą anafilaksją trzeba ułożyć w pozycji leżącej z nogami uniesionymi do góry. Na każdej strzykawce czy ampułkostrzykawce jest instrukcja obsługi. Eksperci Polskiego Towarzystwa Alergologicznego zaznaczają, że żadna alergia nie jest przeszkodą, żeby zaszczepić się przeciw COVID-19. Jeśli ktoś w przeszłości przeżył wstrząs anafilaktyczny, przed szczepieniem odbywa konsultację z lekarzem, a po szczepieniu musi zostać pod obserwacją od 30 do 120 minut. Osoby, które zgłosiły przed szczepieniem choroby o podłożu alergicznym poddawane są obserwacji o skróconym czasie od 15 do 30 minut. Dotąd odnotowano w Polsce jedynie około 35 przypadków wstrząsu po szczepieniu na ponad 18 mln zaszczepionych osób – zapewnia PTA. "Odsetek skrajnych reakcji alergicznych jest tak mały, że nie może on być alertem dla każdej osoby z alergią. Należy zaznaczyć, że właściwa i szybka reakcja na wystąpienie anafilaksji powoduje, że nawet tak ciężkie zdarzenie medyczne nie musi zagrażać życiu. Pamiętajmy, że wstrząs anafilaktyczny, który ma miejsce do pół godziny po szczepieniu, będzie natychmiast opanowany przez służby medyczne. Pacjentowi zostanie zaaplikowana adrenalina i będzie pod obserwacją w warunkach ambulatoryjnych" - zapewnia prof. Radosław Gawlik, przewodniczący Oddziału Śląskiego Polskiego Towarzystwa Alergologicznego. Zaznacza, że szczepienie to polisa na zdrowie swoje i swych bliskich, a alergia nie jest przeszkodą do jego wykonania. "Wszyscy chcemy zacząć żyć normalnie, a taki stan rzeczy umożliwi nam, jako społeczeństwu nabycie odporności zbiorowej, która się pojawi, gdy w pełni, czyli dwoma dawkami, zaszczepionych zostanie 70 proc. mieszkańców Polski" - dodaje prof. Gawlik.(PAP) Autor: Zbigniew Wojtasiński zbw/ agt/ Reakcje nadwrażliwości (wstrząs anafilaktyczny oraz obrzęk naczynioruchowy) zgłaszano po wprowadzeniu waldekoksybu i parekoksybu na rynek (patrz punkt 4. 8). Hypersensitivity reactions ( anaphylaxis and angioedema) have been reported in post-marketing experience with valdecoxib and parecoxib (see section 4.8).
Ustawa o funduszu kompensacyjnym jest prawie gotowa - informuje portal Chodzi o odszkodowania wypłacane osobom, u których po zaszczepieniu przeciwko Covid-19 wystąpiły skutki uboczne, tzw. niepożądane odczyny poszczepienne. Komu przysługiwać będzie rekompensata i w jakiej wysokości? Przeczytajcie będzie mógł dostać odszkodowanie?10803 zgłoszenia o "niepożądanych odczynach poszczepiennych" (NOP) po zaszczepieniu się przeciwko Covid-19 wpłynęły jak dotąd do Ministerstwa Zdrowia. W większości przypadków (9105) były one łagodne, ciężkich odnotowano 1698. I to właśnie osoby, u których wystąpiły poważne skutki uboczne będą mogły starać się o wypłatę wyniesie odszkodowanie?Według informacji, do których dotarł portal wysokość świadczenia kompensacyjnego będzie zależeć od długości hospitalizacji:za wstrząs anafilaktyczny i pobyt na SOR - 3 tys. zł, za pobyt w szpitalu do 14 dni - 10 tys. zł, za przekraczający 120 dni - 100 tys. zł. Co ważne, świadczenie ma być zwolnione z zaszczepiłeś się? Będą do Ciebie dzwonić!Adam Niedzielski o nowych mutacjach COVID-19: To jest realne zagrożenieOdszkodowanie za śmierć po szczepieniuW przypadku śmierci po podaniu szczepionki (dotąd zmarło w Polsce około 100 osób), rekompensata nie przysługuje. Odszkodowania będzie można domagać się na drodze sądowej, udowadniając, że zgon nastąpił z powodu podania ustawa wejdzie w życie?Według portalu może to nastąpić jeszcze przed 2022 roku ustawa będzie obejmować niepożądane odczyny poszczepienne po wszystkich szczepieniach, nie tylko przeciw ofertyMateriały promocyjne partnera
Wstrząs anafilaktyczny to stan zagrożenia życia, który związany jest m.in. z uczuleniem na jady owadów błonkoskrzydłych. Charakterystycznym objawem wstrząsu anafilaktycznego jest nagły spadek ciśnienia tętniczego krwi. Wyjaśniamy, co może spowodować wstrząs anafilaktyczny i jakie są jego objawy.
Temat wstrząsu anafilaktycznego pojawia się często w kontekście szczepionek. Czym on jednak jest i jaki ma związek ze szczepieniami na Covid-19? Odpowiadamy. Zarówno w Polsce, jak i w znacznej części innych państw na świecie, rozpoczęto już intensywny proces szczepienia obywateli przeciwko Covid-19. Choroba, która od miesięcy sieje spustoszenie na świecie bynajmniej nie jest jednak w odwrocie, co pokazują choćby codzienne raporty na temat ilości zachorowań i zgonów, mających miejsce z jej przyczyny. Tym bardziej istotne jest szczepienie się i dalsze przestrzeganie restrykcji oraz obostrzeń sanitarnych. Wielu ludzi obawia się jednak wystąpienia potencjalnych skutków ubocznych w wyniku przyjęcia szczepionek (więcej na ten temat znajdziecie tutaj). Choć statystycznie prawdopodobieństwo pojawienia się takowych jest niewielkie, to jednak możliwość taka istnieje i należy podchodzić do tego tematu rozsądnie. Czym jest wstrząs anafilaktyczny? Wstrząs anafilaktyczny (inaczej anafilaksja) jest jednym z najczęściej pojawiających się, w kontekście efektów ubocznych szczepień na Covid-19, określeń. Czym on właściwie jest? Najprościej rzecz ujmując, jest to ostra reakcja alergiczna organizmu, pojawiająca się w przypadku styczności z konkretnym alergenem. Potrafi on być bardzo niebezpieczny nie tylko dla zdrowia, ale także dla życia człowieka a spóźniona reakcja na jego wystąpienie może skutkować nawet śmiercią. Lista potencjalnych alergenów jest bardzo duża, a możliwość wystąpienia reakcji alergicznej oraz jej natężenie są bardzo indywidualne i uzależnione od organizmu danej osoby. Zobacz również:Skutki uboczne szczepionek na COVID-19 [ Nawet orzeszki mogą wywołać anafilaksję Na szczytach list najpowszechniejszych alergenów znajdują się orzechy, owoce morza, kurz czy produkty mleczne. Jednak alergenem może być niemal wszystko, łącznie z substancjami chemicznymi wchodzącymi w skład leków. Podobnie jest w przypadku takich środków farmaceutycznych, jak szczepionki i podawane przeciwko wirusowi SARS-CoV-2 preparaty nie są tu wyjątkiem. Co można zrobić, aby nie dostać wstrząsu anafilaktycznego po szczepieniu? Właściwie, zakres naszych możliwości jest bardzo ograniczony. Problem z alergiami jest bowiem taki, że wykrywa się je dopiero w momencie wystąpienia reakcji alergicznej, która w skrajnych przypadkach przybiera formę wstrząsu anafilaktycznego. Dopiero to jest zazwyczaj przesłanką do przeprowadzenia odpowiednich badań. Jeśli więc do tej pory nie stwierdzono u nas wrażliwości na jakieś substancje to albo nie jesteśmy na nie uczuleni, albo nie mieliśmy jeszcze z nimi styczności, przez co alergia się nie ujawniła. Tak czy inaczej, nie możemy nic zdziałać i mieć nadzieję, że jednak nasz organizm nie zareaguje negatywnie na skład szczepionki na Covid-19. Najważniejsze, to sprawdzić skład szczepionki Sprawa wygląda trochę inaczej w przypadku osób ze zdjagnozowaną alergią na poszczególne związki. Powinny one wnikliwie sprawdzić skład poszczególnych, aplikowanych szczepionek na SARS-CoV-2 (Pfizer, Moderna, AstraZeneca). Jeśli rozpoznano u nas nadwrażliwość na którykolwiek ze składników, w żadnym wypadku nie powinniśmy zachowywać tej informacji dla siebie ani przyjmować danej szczepionki. Należy o tym fakcie niezwłocznie poinformować podczas rejestrowania terminu szczepień. Jeśli tylko będzie to możliwe, zostaniemy skierowani do przyjęcia konkretnego, nie zawierającego szkodliwych dla nas związków preparatu. Anafilaksja podczas szczepienia na Covid-19 – jak się zachować i co się z tym wiąże? Ewentualne wystąpienie reakcji alergicznej na szczepionkę na koronawirusa, a także potencjalny wstrząs anafilaktyczny, powinny wystąpić w krótkim czasie od podania preparatu. Z tego właśnie względu, po iniekcji substancją przeciw wirusowi SARS-CoV-2 zalecane jest pozostanie na terenie placówki jeszcze przez przynajmniej pół godziny od zastrzyku. Ma to na celu umożliwienie obserwacji pacjenta pod kontem zaistnienia negatywnych reakcji organizmu na szczepionkę. Jeśli w tym czasie poczujemy, że dzieje się z nami coś złego lub odstającego od normalnego samopoczucia, powinniśmy niezwłocznie poinformować o tym kogoś z obsługi punktu szczepień. O ile zdarzenie będzie wynikiem wystąpienia uczulenia, to możliwe, że wystarczą środki odczulające. W przypadku wystąpienia jednak wstrząsu anafilaktycznego, prawdopodobnie konieczna będzie hospitalizacja, tym jednak zajmie się personel. Narodowy Program Szczepień a wstrząs anafilaktyczny W ramach Narodowego Programu Szczepień planowane jest utworzenie specjalnego Funduszu Kompensacyjnego, w ramach którego będą wypłacane odszkodowania dla osób, u których wystąpiły negatywne skutki uboczne zastosowanych szczepionek na koronawirusa. Potencjalne odszkodowania będą wynosić od 10 do nawet 100 tyś. złotych, a ubiegać się o nie można w dwóch przypadkach: Wystąpienia silnego wstrząsu anafilaktycznego (wymagającego co najmniej 14 dni hospitalizacji)Pojawienia się innych efektów ubocznych, w wyniku których konieczna będzie hospitalizacja przez okres minimum 14 dni. Wysokość odszkodowania uzależniona będzie od stopnia natężenia zaistniałych skutków negatywnych szczepienia. Nie powinniśmy się jednak nadmiernie zamartwiać, ponieważ ryzyko wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego u osoby, u której nie wykryto wcześniej nadwrażliwości na jakiś składnik szczepionki, jest naprawdę niewielkie. W trakcie 250 tys. iniekcji, przeprowadzonych dotychczas na terenie Polski, coś takiego spotkało zaledwie jedną osobę. Znacznie większe jest więc ryzyko zakażenia koronawirusem i wystąpienia skutków ubocznych zachorowania na Covid-19. Aktualizacja [ Zbadano dokładniej przypadki wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego wskutek iniekcji preparatami Pfizera i Moderny. Obecne obserwacje są o tyle wymierne, że już wiele osób zostało zaszczepionych tymi substancjami, więc było też znacznie większe grono osób do sprawdzenia, które w tym wypadku obejmowało szczepienia na terenie Stanów Zjednoczonych przeprowadzone w okresie od 14 grudnia 2020r. do 18 stycznia 2021r. Jak wynika z informacji opublikowanych na łamach JAMA Insights, wśród prawie 10 milionów pacjentów, którzy otrzymali preparat Pfizera, zarejestrowano zaledwie 47 przypadków wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego. W przypadku substancji Moderny natomiast, sprawdzono ponad 7,5 miliona osób, z czego pojawiło się 19 takich sytuacji. W ujawnionym raporcie zaznaczono także, że wstrząs anafilaktyczny wskutek szczepienia przeciw koronawirusowi, w przypadku Pfizera i Moderny występuje około 10 minut po iniekcji.
anafilaksja » może wystąpić po podaniu leków czy surowicy lub po użądleniu. anafilaksja » nadwrażliwość. anafilaksja » rodzaj reakcji alergicznej typu natychmiastowego. anafilaksja » sztuczne uczulenie ustroju na wprowadzone doń białko surowicy. anafilaksja » uczulenie na powtórne wprowadzenie antygenu. anafilaksja » wstrząs

W dobie coraz szerzej działających ruchów antyszczepionkowych można zacząć zastanawiać się, czy objął on też medycynę weterynaryjną. Dlaczego tak bardzo istotne jest, aby szczepić swoje zwierzęta? Czy opiekunowie psów pamiętają o profilaktyce zdrowia swoich czworonogów i czy wiedzą, jak często i przeciwko jakim chorobom należy zabezpieczać psy? Podobnie jak w przypadku ludzi, także u psów obowiązuje zasada odporności zbiorowej. Wysoki odsetek zaszczepionych psów chroni także te zwierzęta, które z różnych powodów nie mogą być zaszczepione lub nie wytworzyły odporności. Dotyczy to szczeniąt, które w pewnym okresie są szczególnie narażone na zakażenia, a także takich, które ze względu na osłabienie chorobą nie mogą zostać zaszczepione. Choć wg prawa szczepieniem obowiązkowym w Polsce jest wyłącznie to przeciwko wściekliźnie, warto pamiętać także o profilaktyce innych chorób. w 6-7 tygodniu życia psa szczepi się go przeciwko nosówce i parwowirozie. Zazwyczaj pierwszą dawkę szczepień szczenięta otrzymują, gdy mieszkają jeszcze z matką, np. w hodowli. W 9-10 tygodniu szczenię otrzymuje drugą dawkę szczepienia przeciw nosówce i parwowirozie, a dodatkowo antygeny na chorobę Rubartha i kaszel kenelowy. Wtedy można także zaszczepić psa przeciwko leptospirozie. 12-13 tydzień życia to czas na trzeci etap szczepienia przeciwko wyżej wymienionym chorobom. Co bardzo ważne, po 12 miesiącach trzeba podać psu dawkę przypominającą. Po przejściu takiego procesu pies powinien mieć odporność co najmniej na kilka równie istotne, pies po ukończeniu trzeciego miesiąca życia musi być zaszczepiony przeciwko wściekliźnie. Zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt szczepienie to należy powtarzać co roku. Zaświadczenie o ważnym szczepieniu właściciel psa winien posiadać podczas przekraczania granicy państwa z psem, a także chociażby podróżując z czworonogiem komunikacją miejską. Zaniechanie szczepienia psa może być ukarane mandatem w wysokości do 500 złotych, a w razie gdy niezaszczepiony pies ugryzie człowieka, zostaje on zabrany na 30-dniową obserwację. Jak podróżować z psem komunikacją miejską? - Są różne schematy szczepień, które należy odpowiednio dobrać do aktualnej sytuacji epizootycznej na danym terenie - mówi lek. wet. Magdalena Gniech z Trójmiejskiej Kliniki Weterynaryjnej. - Lekarz weterynarii w trakcie wizyty dostosowuje schemat szczepień indywidualnie do pacjenta. Bardzo istotne jest doszczepienie psów po roku od ostatniego szczepienia wykonanego w okresie szczenięcym, o czym wielu opiekunów zapomina. Następnie zalecam, aby co 2-3 lata doszczepiać psa dawką przypominającą przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha oraz parainfluenzie (kaszel kenelowy). Na rynku są dostępne również pojedyncze szczepionki przeciwko parainfluenzie, którymi można doszczepiać co roku. Rodzaj szczepienia - czy ma znaczenie?Obecnie można szczepić psa szczepionką indywidualną przeciw każdej chorobie z osobna lub podać mu tzw. szczepionkę kombinowaną, zawierającą antygeny większej liczby chorób, w tym wścieklizny. Argumentem przemawiającym za podaniem psu szczepionki typu "wszystko w jednym" jest jej wyraźnie niższa cena. Fakt, iż są to szczepienia zawierające różne antygeny zasadniczo nie wpływa ujemnie na ich skuteczność ani na ryzyko wystąpienia skutków ubocznych. Wyjątkiem może być antygen przeciw leptospirozie, o czym za Szczepionki kombinowane, tj. zawierające więcej niż jeden antygen, są skonstruowane w taki sposób, aby pozostały bezpieczne dla zwierzęcia - tłumaczy lek. wet. Bartosz Kaszuba z gdańskiej lecznicy Vitavet. - Dzięki takiemu rozwiązaniu można za jednym razem zaszczepić psa lub kota przeciwko wściekliźnie oraz pozostałym chorobom zakaźnym. Jako ogół opiekunów zdajemy sobie sprawę z korzyści, jakie niosą ze sobą szczepienia. Psy, wychodzące codziennie na dwór, chodzące zwykle po tych samych trawnikach, są stale eksponowane na różnego rodzaju patogeny. Warto wiedzieć, że choć w wyjątkowym przypadku pies może zarazić się chorobą, na którą był zaszczepiony, to przejdzie ją znacznie łagodniej niż zwierzak, który nie otrzymał wcześniej W ciągu ostatniego roku mieliśmy w klinice wiele przypadków psów chorych na parwowirozę. Wśród nich znalazły się również psy zaszczepione przeciwko tej chorobie - mówi lek. wet. Magdalena Gniech. - Obecnie prowadzone są badania naukowe na temat nowego serotypu wirusa, który pojawił się w środowisku. Niestety, nie ma na rynku szczepionki zabezpieczającej przeciwko nowemu zagrożeniu. Na parwowirozę najbardziej narażone są psy nieszczepione, szczególnie w wieku szczenięcym, u których przebieg choroby jest najcięższy i może prowadzić do śmierci. Jeżeli zwierzę było zaszczepione przeciwko parwowirozie i mimo to zachorowało na tę niebezpieczną chorobę, to jej przebieg jest dużo łagodniejszy i istnieje duża szansa na to, że zwierzę uda się uratować. O czym pamiętać szczepiąc psa?Wybierając się z psem na szczepienie, należy zwrócić szczególną uwagę na stan zdrowia zwierzęcia. Aby organizm miał szansę na wytworzenie optymalnej odporności, w dniu szczepienia musi być całkowicie zdrowy. Oznacza to, że jeśli zwierzak chorował, był osłabiony lub przyjmował lekarstwa, należy przesunąć termin szczepienia o dwa tygodnie. Należy też odrobaczyć go na kilkanaście dni przed podawane psom są sprawdzone i bezpieczne, zatem właściciele zwierząt nie mają powodów do tego, aby bać się szczepić swoje psy. Jeśli zdarza się, że zwierzak zareaguje na szczepienie wyraźnie złym samopoczuciem, należy powiadomić o tym weterynarza oraz producenta preparatu, co pozwoli na zminimalizowanie ryzyka wystąpienia podobnych sytuacji w przyszłości. - Ryzyko pojawienia się odczynów poszczepiennych jest niewielkie i objawia się głównie w postaci reakcji skórnej - niebolesnego zgrubienia w tkance podskórnej, które z czasem zanika - mówi lek. wet. Bartosz Kaszuba. - Gwałtowniejsze objawy, takie jak wymioty czy wysoka temperatura, zdarzyły się, jak szacuję, u około 1 proc. wszystkich moich czworonożnych pacjentów. Szczepionką, która częściej powoduje groźne skutki uboczne, wraz ze wstrząsem anafilaktycznym, jest preparat przeciwko leptospirozie. Jeśli chcemy zaszczepić psa przeciwko tej chorobie, optymalnie byłoby, abyśmy po wyjściu z gabinetu pozostali w poczekalni jeszcze przez pół Leptospiroza jest chorobą zagrażającą przede wszystkim psom myśliwskim, przebywającym w stajniach, na terenach wiejskich, blisko lasu oraz kąpiących się z zbiornikach wodnych - mówi lek. wet. Magdalena Gniech. - Na rynku są dostępne różne szczepionki przeciwko leptospirozie. W przypadku ras miniaturowych, jeżeli jest wskazanie do zaszczepienia przeciw chorobie, najlepiej zastosować osobną szczepionkę przeciwko leptospirozie, gdyż zastosowanie szczepionki poliwalentnej, czyli przeciwko kilku chorobom naraz, może wywołać gwałtowną reakcję poszczepienną łącznie ze wstrząsem anafilaktycznym. Oddzielne szczepienie przeciwko samej leptospirozie jest pod tym względem dla zwierzaków w Trójmieście Doświadczenie wstrząsu anafilaktycznego u pupila mają za sobą właścicielki pudli, Agata i Na szczęście nie zdążyłam jeszcze oddalić się od weterynarza, więc lekarz szybko opanował sytuację - opowiada Agata Łapińska, właścicielka Capri. - Następnym razem, gdy będę szczepić psa przeciwko leptospirozie, będę już świadoma tego, że muszę zarezerwować sobie dodatkową godzinę na pozostanie w poczekalni lecznicy. Tego typu sytuacja zdarzyła mi się pierwszy raz, a przez moje ręce przewinęło się już wiele psów. Choć to wydarzenie kosztowało mnie wiele stresu, absolutnie nie sprawiło, abym stała się przeciwna szczepieniu psów. Gdyby "moda" na nieszczepienie psów rozpowszechniła się, nasze zwierzęta musiałyby borykać się z groźnymi chorobami, o których szczęśliwie prawie już zapomnieliśmy. - Timi jest bardzo aktywnym psem: trenuje różne sporty kynologiczne, chodzi na długie spacery wraz z innymi psami czy podróżuje ze mną po Europie - mówi Alicja Matejuk, opiekunka pudla miniaturowego Timiego. - Co roku jest szczepiony przeciwko wściekliźnie, gdyż wszędzie - podczas zawodów, wystaw czy w komunikacji miejskiej - konieczne jest zaświadczenie o wykonaniu tego szczepienia. Szczepienia na pozostałe choroby wirusowe nie są obowiązkowe, ale tak "wszędobylski" pies jak mój może je złapać. Szczepionki na choroby wirusowe występują w różnych zbiorczych zastrzykach, więc to dla zwierzęcia tylko jedno małe ukłucie. Niestety, jak wiele innych psów, Timi źle reaguje na szczepienie przeciw leptospirozie, dlatego weterynarz dobiera mu szczepionkę pozbawioną tego składnika. Przez to unikam z nim kąpieli w niezbadanych zbiornikach wodnych, gdyż najczęściej można ją spotkać właśnie w takim wiedzieć, że wg wytycznych Światowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt (WSAVA), szczepieniami zasadniczymi są szczepienia przeciwko parwowirozie, nosówce i wściekliźnie. Szczepienia przeciwko parainfluenzie (kaszlowi kenelowemu) oraz leptospirozie są uznawane za dodatkowe - wskazane wówczas, gdy pies jest szczególnie narażony na tę chorobę.

ciężkie reakcje alergiczne (np. wstrząs anafilaktyczny) po podaniu poprzedniej dawki szczepionki lub na jakikolwiek jej składnik encefalopatia (np. śpiączka, zaburzenia świadomości, przedłużające się drgawki), której nie można wyjaśnić innymi przyczynami w ciągu 7 dni po podaniu wcześniejszej dawki DTwP, DTaP lub Tdap
10/11 Przeglądaj galerię za pomocą strzałek na klawiaturze fot. PixabayPoprzednieNastępne 24 sierpnia – mężczyzna - Białystok - wstrząs anafilaktyczny z epizodem hypotonicznohyporeaktywnym z utratą przytomności, pacjent hospitalizowany. Zobacz równieżPolecamy
Nowa klasyfikacja w systemie ICD-11, która będzie obowiązywała od 2022 r., obejmuje cały podrozdział poświęcony chorobom alergicznym, który bardzo precyzyjnie eksponuje wstrząs anafilaktyczny w powiązaniu z czynnikami przyczynowymi. Z pewnością umożliwi to większą rozpoznawalność tego problemu klinicznego.
W związku z gwałtowną ewolucją, reakcje anafilaktyczne wymagają podejmowania natychmiastowych działań w celu umożliwienia skutecznego anafilaktyczny u psów wywoływany jest przez układ odpornościowy zwierzęcia i pojawia się niezwykle gwałtownie. Jest to reakcja alergiczna niezwykle ostra i poważna. Do układu krwionośnego zostają uwolnione różnorodne substancje i układ krwionośny psa, jak również układ oddechowy są zagrożone. Mogą one w skrajnych przypadkach nawet całkowicie przestać związku z gwałtowną ewolucją reakcje anafilaktyczne wymagają natychmiastowych reakcji w celu umożliwienia skutecznego leczenia. W tym artykule dowiesz się czym jest wstrząs anafilaktyczny, jak można go zdiagnozować i jak postępować w przypadku jego Anafilaktyczny u psa – objawyObjawy tego wstrząsu alergicznego mogą się różnić od objawów jakie występują u ludzi. Objawy mogą być też odmienne u różnych psów. Można zaobserwować zmiany w zachowaniu psa, przykładowo: u jednego psa może prowadzić do wystąpienia stanu letargu lub u innego zwierzęcia do hiper aktywności lub nie leczony natychmiastowo wstrząs anafilaktyczny może prowadzić do wystąpienia stanu ostrego. Większość zwierząt trafia do weterynarza lub kliniki już w stanie śpiączki, co zmniejsza szanse na skuteczne leczenie. W bardziej poważnych przypadkach pies może po prostu upaść na ziemię i dlatego jak najszybciej powinniśmy zabrać naszego psa do weterynarza w przypadku wystąpienia następujących objawów: Wymioty i rozwolnienie Swędzenie i pokrzywka, która powoduje nadmierne drapanie Utrata kontroli zwierzęcia nad zdolnościami świadomego oddawania moczu i defekacji. Opuchlizna i zatrzymanie wody w organizmie, najczęściej po ugryzieniach owadów Nadmierna produkcja śliny. Zwierzę cały czas się ślini. Ciężki lub płytki oddech Blade dziąsła i powierzchnia błon śluzowych Apatia i/lub letarg: zazwyczaj w towarzystwie słabego, ledwo wyczuwalnego pulsu Hiper aktywność: praktycznie zawsze z objawami tachykardii Konwulsje, skurcze i uczucie skrajnego zimna Utrata przytomności: wystąpienie stanu śpiączki Wstrząs anafilaktyczny u psa – przyczyny występowaniaDokładnie tak samo jak w przypadku objawów jakie mogą występować to i przyczyny pojawienia się wstrząsu mogą się różnić z psa na psa. Jednak najczęściej pojawiające się objawy u pacjentów to: Reakcje alergiczne spowodowane ugryzieniami insektów: ugryzienia os, pszczół, komarów itp. Leczenie z użyciem niektórych leków (bardzo często penicylina) lub szczepienia Kontakt lub konsumpcja różnego rodzaju produktów chemicznych, produktów zawierających dużą toksyczność dla psa (winogrona, czekolada, trutki..) Wstrząs anafilaktyczny u psa – czynniki ryzykaPsy, które mają zdiagnozowane jakiekolwiek alergie znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego. W szczególności jeśli psy wykazują wrażliwość na wiele różnych również psy, które nie mają zdiagnozowanej żadnej alergii mogą pod wpływem wydłużonej ekspozycji na dany alergen stać się ofiarom specjaliści twierdzą, że osobniki które mają problemy z układem krwionośnym lub posiadają albinizm znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka wystąpieniem wstrząsu anafilaktyczny u psa – leczenieW większości przypadków psa ze wstrząsem anafilaktycznym potrzebne jest natychmiastowe, a czasem również wydłużone zazwyczaj polega na podawaniu dożylnie płynów, leków antyhistaminowych, jak również leków przeciwzapalnych w celu ustabilizowania ich stanu. Skuteczność interwencji lekarskiej w dużej mierze zależy od stanu zdrowia zwierzaka w momencie dodarcia do czynnikiem jest nasza jak najszybsza reakcja w przypadku wystąpienia pierwszych objawów wstrząsu anafilaktycznego i natychmiastowy kontakt z anafilaktyczny u psa – jak zapobiegać?Pierwszym sposobem zapobiegania występowania wstrząsu anafilaktycznego u psa jest kontrola nad czynnikami mogącymi ten wstrząs wywołać. W domu lub na obszarach gdzie występuje duża liczba owadów najlepszą metodą będzie stosowanie różnego rodzaju repelentów przeznaczonych dla zwierząt, które odstraszają owady. Zmniejszy to znacznie ryzyko czy te produkty są domowej roboty czy sprzedawane w sklepie to zalecamy uprzednio skonsultować ich stosowanie na psie z przypadku gdy nasz pies nigdy nie miał robionych testów na występowanie alergii to należy o tym również poinformować lekarza. W szczególności gdy zauważymy jakiekolwiek zmiany w zachowaniu, rutynie żywieniowej lub na z układem krwionośnym prawie zawsze mogą być zminimalizowane za pomocą stosowania zdrowych dieta, regularne ćwiczenia fizyczne, szczepienia, odrobaczanie i inne odpowiednio dobrane zabiegi są przykładami dobrych posiadające zdiagnozowane problemy i choroby układu krwionośnego będą zmuszone do przyjmowania leków przez długi czas, a nawet do końca ich zorganizować swój dom w taki sposób, który maksymalnie zminimalizuje ryzyko kontaktu naszego psa z potencjalnie toksycznymi substancjami. Zaliczamy do nich przykładowo produkty czystości, kosmetyki, trucizny i lekarstwa. .
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/398
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/798
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/48
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/516
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/828
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/73
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/276
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/311
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/993
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/246
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/201
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/235
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/242
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/122
  • 5jt0o43xpe.pages.dev/367
  • wstrząs anafilaktyczny u psa po szczepieniu