To okazja do zapytania siebie, jak w ciągu tego roku Jezus eucharystyczny był obecny w moim życiu. Pytanie o moje uczestnictwo we Mszy św. niedzielnej, o częstotliwość korzystania ze spowiedzi i przyjmowanie Komunii św., o to czy Bóg rzeczywiście jest mocniej obecny po I Komunii świętej w moim życiu i w mojej rodzinie.
NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA Kiedy dziecko może przystąpić do I Komunii Świętej? Zgodnie z dekretem Ks. Arcybiskupa Henryka Hosera w Diecezji Warszawsko-Praskiej I Komunia Święta jest udzielana pod koniec klasy trzeciej szkoły podstawowej. /pełny tekst dekretu/ Kto jest odpowiedzialny za przygotowanie dzieci ze strony Parafii?Odpowiedzialnym za przygotowanie dzieci do Pierwszej Komunii Świętej jest Proboszcz parafii, na terenie której mieszka dziecko. Współodpowiedzialnymi za przygotowanie dzieci do Pierwszej Komunii Świętej są inni księża pracujący w parafii oraz katecheci. Czy przez fakt, że w trzeciej klasie katechetą dziecka jest ksiądz z Parafii dziecko jest automatycznie zapisane na listę do przygotowania?Nie. Ksiądz może przekazać w klasach, które uczy informacje dotyczące przygotowania oraz może rozdać karty zgłoszenia (chociaż to nie jest jego obowiązkiem). Potwierdzeniem zgłoszenia jest czytelnie wypełniona i podpisana przez rodziców/opiekunów dziecka karta zgłoszenia, którą przekazuje się do księdza odpowiedzialnego za przygotowanie. Rodziny mieszkające poza Parafią MB Częstochowskiej zgłaszają się do przygotowania w swoich parafiach. Kiedy zgłosić dziecko do przygotowania? Zgłoszenia przyjmowane są od początku roku szkolnego, w którym odbędzie się I Komunia. Z racji tego, że grupa komunijna może składać się także z dzieci mieszkających na terenie innych parafii czas na decyzję, gdzie dziecko przystąpi do sakramentów mija z końcem września. Co w przypadku gdy dziecko uczęszcza do szkoły poza terenem Parafii swojego zamieszkania? Miejscem pogłębiania i rozwijania życia sakramentalnego jest własna parafia zamieszkania. W związku z tym przygotowanie dzieci do I Komunii Świętej oraz Sakramentu Pokuty i Pojednania powinno odbywać się w parafii zamieszkania dziecka. Należy pamiętać, że takie przygotowanie oprócz elementów wtajemniczających, ma także na celu budzenie świadomości jedności wspólnoty parafialnej, zarówno u dzieci jak i rodziców. W uzasadnionych przypadkach I Komunia Święta i Sakrament Pokuty i Pojednania może odbyć się poza parafią zamieszkania. Wymagana jest wtedy zgoda proboszcza miejsca zamieszkania na przygotowanie i udzielenie sakramentów razem z grupą szkolną, którą należy uzyskać i przedstawić do końca września. Dziecko nie uczestniczy w lekcjach religii lub zostało zapisane na z oświadczeniem Komisji Wychowania Katolickiego KEP z 11 września 2014 r. "uczestnictwo w zajęciach z etyki nie spełnia w żadnym zakresie wymogu przygotowania do wyżej wymienionych sakramentów św. i nie może być respektowane przy podejmowaniu decyzji o wyrażeniu zgody, co do ich przyjęcia”. /pełny tekst oświadczenia/ To samo dotyczy dzieci, które w klasie pierwszej i drugiej nie uczestniczyły w szkolnych lekcjach religii. W takim przypadku przygotowanie musi zostać odłożone w czasie do momentu uzyskania przez dziecko pozytywnej oceny z religii z poprzednich lat nauczania, zgodnie z " Zasadami oceniania osiągnięć edukacyjnych z religii Rzymsko-katolickiej w szkołach", § 8. /pełny tekst/ Oceny z religii, zachowanie podczas lekcji (opinia katechety) mają decydujący wpływ na dopuszczenie dziecka do I Komunii Świętej. Dziecko nie zostało do tej pory jest pierwszym sakramentem, bez którego niemożliwe jest udzielanie innych sakramentów. W przypadku gdy dziecko jest nie ochrzczone należy o tym fakcie niezwłocznie poinformować księdza odpowiedzialnego za przygotowanie do I Komunii w momencie zapisywania dziecka do przygotowań. Chrzest dziecka, które ukończyło 7 rok życia wymaga dodatkowych formalności. Każda rodzina w momencie zgłaszania dziecka do I Komunii przekazuje informację dot. miejsca i daty Chrztu. Brak informacji o Chrzcie (odnotowanej w księgach naszej Parafii lub na oddzielnej metryce z innej parafii) uniemożliwia dziecku przystąpienie do I Komunii świętej i Spowiedzi. Metryki Chrztu z innych Parafii dostarczamy do końca roku kalendarzowego. Co w przypadku, gdy rodzice dziecka żyją w związku niesakramentalnym? Powodem takiego stanu mogą być np. formalne przeszkody do zawarcia związku sakramentalnego, czyli jedno (lub dwójka) z rodziców zawarło już ślub kościelny a teraz żyje w drugim związku. O ważności/nieważności sakramentu małżeństwa orzeka sąd biskupi. Innym przypadkiem jest sytuacja gdy pomiędzy rodzicami dziecka nie ma przeszkód natury formalnej (świadomy wybór życia w związku cywilnym lub w konkubinacie). Zarówno pierwszy jak i drugi przypadek uniemożliwia otrzymanie rozgrzeszenia i przystąpienia do Komunii świętej. Uroczystości komunijne dziecka nie stanowią tutaj wyjątku od tej reguły. Troskę o aplikowanie łask płynących z sakramentów świętych w takich przypadkach powierza się w pierwszej kolejności rodzicom chrzestnym (są oni wybrani do pomocy w religijnym wychowaniu dziecka), następnie innym członkom rodziny (dziadkom, starszemu rodzeństwu). Rodzice dziecka powinni poinformować księdza o swojej sytuacji. Gdy chodzi o rodziców, między którymi nie ma formalnych przeszkód do zawarcia sakramentu małżeństwa czas przygotowania dziecka do I Komunii jest dobrą okazją, aby podjąć konkretne kroki do uregulowania swojej sytuacji. Należy pamiętać, że przygotowania do przyjęcia sakramentu małżeństwa wymagają odpowiedniej ilości czasu. Na inne, tego typu pytania można uzyskać odpowiedź osobiście w kancelarii parafialnej u każdego z księży. opr. Ks. Krzysztof
Mogą one odstraszać od nowego sposobu udzielania Komunii świętej; oznaczają one także utratę czci dla szlachetnego sakramentu ołtarza, jego profanację lub zafałszowanie właściwej doktryny. Trzy pytania postawiono biskupom. Do dnia 12 marca [1969 r.] otrzymano następujące odpowiedzi:
NIEZWYKŁY MINISTROWIE KOMUNII ŚWIĘTEJ W KOŚCIELE: NIEPOROZUMIENIA, PYTANIA I ODPOWIEDZI Pytanie 1: Włączenie ks. sióstr/seminarzy/braci ks. Odpowiedź: Po pierwsze, poza biskupami, kapłanami i diakonami wszyscy inni szafarze Komunii świętej należą do kategorii szafarzy nadzwyczajnych komunii świętej. Należy jednak zauważyć, że pełnienie funkcji Nadzwyczajnego Szafarza Komunii Świętej nie jest czymś automatycznym, niezależnie od stopnia dojrzałości, poziomu wykształcenia czy rangi wśród wiernych świeckich. Aby być Nadzwyczajnym Szafarzem Komunii Świętej, trzeba być oficjalnie ustanowionym lub upoważnionym do takiej posługi przez kompetentną władzę. Wręcz przeciwnie, biskupi, kapłani i diakoni są klasyfikowani jako szafarze zwyczajni Komunii Świętej. Są oni klasyfikowani jako szafarze zwyczajni Komunii Świętej, ponieważ zdolność do pełnienia funkcji szafarza świętych gatunków jest naturalną konsekwencją przyjęcia przez nich któregokolwiek ze stopni sakramentu święceń. Po drugie, oficjalny Kościół, z różnych poważnych powodów duszpasterskich, zezwala niektórym świeckim (mianowicie zakonnikom, którzy nie są klerykami, czasami także seminarzystom i innym świeckim) pomagać w rozdawaniu Komunii Świętej podczas Mszy św. Komunia Święta chorym lub tym, którzy bez swojej winy nie mogą uczestniczyć w Ofierze Eucharystycznej, ale są przygotowani i gotowi na przyjęcie Chrystusa w Postaciach Eucharystycznych. Znani są jako Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej. Ta grupa Asystentów Duszpasterskich jest oficjalnie wyznaczana i przydzielana, zazwyczaj na mocy pisemnego dekretu i obrzędu liturgicznego. Można je podzielić na trzy kategorie: 1) Po pierwsze, ci, którzy zostali należycie zainstalowani lub ustanowieni jako akolici (wcześniej dostępne tylko dla mężczyzn). Posługa akolity jest jedną z mniejszych posług istniejących w Kościele. Jest to również jedna z posług, jakie kandydat do stałego diakonatu lub kapłaństwa musi przyjąć przed otrzymaniem sakramentu święceń. Ze względów duszpasterskich może być udzielona także komuś, kto nie jest w procesie do stanu duchownego. Oprócz asystowania biskupom, księżom i diakonom we Mszy św., akolici mogą również pełnić funkcję szafarzy nadzwyczajnych Komunii Świętej. Ci, którzy należą do tej grupy, są ustanawiani lub ustanawiani przez obrzęd objęcia/ustanowienia akolitów po przejściu niezbędnej formacji przewidzianej przez prawo. 2) po drugie, ci, którzy zostali oficjalnie wyznaczeni na nadzwyczajnych szafarzy komunii na poziomie diecezjalnym lub parafialnym, lub w niektórych wspólnotach katolickich Ecclesia, a także w niektórych wspólnotach zakonnych świeckich. Osoba może być mężczyzną lub kobietą. Osoby należące do tej grupy są zlecane przez biskupa diecezjalnego (lub jego odpowiednika w prawie, np. administratora diecezjalnego) poprzez pisemny dekret i obrzęd liturgiczny. 3) Trzecia grupa obejmuje powierzenie adhoc kogoś, poprzez prostą modlitwę nad osobą, do pełnienia obowiązków Nadzwyczajnego Szafarza Komunii Świętej tylko na jedno zgromadzenie liturgiczne. Nie jest to stan stabilny, ale układ adhoc, w którym wymagają tego wymogi duszpasterskie. Jednak dzięki dokumentowi Spiritus Domini opublikowanemu 10 stycznia przez papieża Franciszka Muto proprio, zarówno mężczyźni, jak i kobiety mogą teraz otrzymać posługę lektora i akolity po przejściu formacji wymaganej przez prawo. Dokument ten wprowadził pewne zmiany w stosunku do tego, co kiedyś było normą, zgodnie z zaleceniami papieża Pawła VI w Motu Proprio Ministeria Quaedam (17 sierpnia 1972), który zezwalał tylko mężczyznom na przyjmowanie do posługi lektora i akolity. Dokument papieża Franciszka przeformułował także słowa kanonu 230 § 1, które są obecnie czytane; „Osoby świeckie, które posiadają wiek i kwalifikacje ustalone dekretem Konferencji Episkopatu, mogą być dopuszczone na stałe przez przepisowy obrzęd liturgiczny do posług Lektora i Akolity. Niemniej jednak powierzenie tych posług nie daje im prawa do otrzymywania wsparcia lub wynagrodzenia od Kościoła”. Pytanie 2: Dlaczego żadne z powyższych nie pojawia się, gdy biskup sprawuje Eucharystię? Odpowiedź: Tam, gdzie szafarze nadzwyczajni są należycie formowani i upoważnieni, nic nie stoi na przeszkodzie, aby uczestniczyli we Mszy św., nawet gdy biskup przewodniczy Eucharystii Świętej. Jednak regułą jest potrzeba duszpasterska. Czy istnieje potrzeba duszpasterska przy takich okazjach, aby mogli funkcjonować? Potrzeba duszpasterska w tym przypadku może polegać na tym, że rozdawanie Komunii Świętej przez samych kapłanów i diakonów podczas takich czynności liturgicznych może nadmiernie przedłużać czas celebracji eucharystycznej. Podsumowując, ich posługa jest podporządkowana Konieczności Duszpasterskiej. W sytuacji, gdy jest duża liczba księży i diakonów, jak to zwykle bywa w niektórych Mszach odprawianych przez biskupa, nie ma potrzeby, aby pełnili oni posługę Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii Świętej. Nie przeszkadza im to jednak uczestniczyć we Mszy na innych poziomach (np. przygotowywanie ofiar i upewnianie się, że rzeczy potrzebne do Mszy są dostępne). Pytanie 3: (3) Dlaczego żadne z powyższych nie pojawia się podczas namaszczania wiernych olejem i podczas nakładania popiołu na czoło wiernych? Odpowiedź: Po pierwsze, namaszczenie chorych jest jednym z siedmiu sakramentów. Szafarzem zwyczajnym tego sakramentu jest biskup lub kapłan. Oprócz pomocy w przygotowaniu miejsca do sprawowania tego sakramentu i pomocy osobie w przyjęciu tego sakramentu, a także zdalnej pomocy biskupowi lub kapłanowi podczas sprawowania tego sakramentu, osoby świeckie każdej kategorii nie mogą ważnie i owocnie sprawować tego sakramentu. Sakrament. Jeśli chodzi o rozdawanie prochów w Środę Popielcową, tylko księża lub diakoni mogą błogosławić prochy, które mają być rozdawane wiernym. Osoby świeckie są zwykle wyłączone z obrzędu błogosławienia popiołów. Tam, gdzie pojawiają się poważne potrzeby duszpasterskie, świeccy mogą pomagać w rozdawaniu prochów; np. przynoszenie prochów choremu w szpitalu lub starszej osobie w domu, która nie może przyjść na mszę, a nawet gdy jest ich bardzo dużo. Nota bene: W przypadku skrajnej konieczności (np. żołnierze na froncie wojennym, wspólnoty całkowicie odcięte od księży przez jakąś formę klęski żywiołowej itp.) nie ma nic, co mogłoby przeszkodzić osobie świeckiej, z właściwą intencją i dobrą wiary, od dostosowania obrzędu błogosławieństwa popiołu i rozdawania go także tym wokół. Scenariusz: Ks. Cyril Nnamdi Unachukwu CCE (2 marca 2021) PO PODOBNY ARTYKUŁ KLIKNIJ TUTAJ >>>>> Drogi przyjacielu w Chrystusie, dziękuję za hojne darowizny/czek. Nadal możesz przekazać darowiznę już od 5 USD. Potrzebujemy minimum 1450 USD, aby zrujnować nasze rachunki. Możesz liczyć na nasze modlitwy. Wypełnij poniższy prosty formularz, aby bezpiecznie przekazać darowiznę>>>> Kontynuuj czytanie
Pieśń „Miłość Twa” kojarzona jest głównie z pielgrzymkami, jednak bardzo często wykonują ją dzieci podczas uroczystości Pierwszej Komunii Świętej. Tekst pieśni komunijnej: „Miłość Twa” Miłość Twa od najwyższych gór wyższa jest, Wielka jest wierność Twa, do nieba sięga wzwyż. Miłość Twa głębsza niż ocean bez dna, Wielka jest wierność Twa, gdy do mnie
Pytania do zaliczenia – pierwszy termin I. PYTANIA DLA ZAANGAŻOWANYCH W GRUPY (50): 1, 4, 7, 8, 12, 16, 17, 19, 22, 26, 29, 31, 32, 33, 36, 38, 44, 50, 54, 55, 62, 67, 68, 70, 72, 73, 74, 75, 80, 83, 89, 92, 93, 97, 111, 114, 115, 119, 120, 121, 123, 125, 130, 132, 134, 139, 143, 144, 148, 154. II. PYTANIA DLA NIEZAANGAŻOWANYCH W ŻADNE GRUPY (100): 1, 2, 3, 4, 7, 8, 10, 12, 13, 14, 16, 17, 18, 19, 21, 22, 26, 28, 29, 31, 32, 33, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 44, 48, 49, 50, 51, 54, 55, 56, 61, 62, 64, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 80, 81, 82, 83, 84, 86, 88, 89, 90, 91, 92, 93, 95, 97, 98, 101, 106, 111, 112, 113, 114, 115, 117, 119, 120, 121, 123, 125, 126, 127, 129, 130, 132, 133, 134, 137, 139, 140, 141, 142, 143, 144, 145, 146, 147,148, 149, 150, 154. NAJBLIŻSZY TERMIN, W KTÓRYM MOŻNA ZALICZAĆ PYTANIA I MODLITWY: 22 PAŹDZIERNIKA (CZWARTEK), OD GODZ. 16 DO W SALCE PARAFIALNEJ UWAGA: można zaliczyć wszystkie pytania od razu lub część. Minimum pytań na jeden raz to: 15 Minimum modlitw na jeden raz to: 10 Przypominamy, że wszystkie zaliczenia dokonują się u ks. Jacka.
Ja osobiście, nie odczytałam tych słów jako nawoływanie do likwidacji I Komunii Świętej, ale jako powrót do jej nadrzędnego idei i celu- spotkania dziecka z Bogiem. Kontrowersyjne tytuły tylko zachęcają do przeczytania treści, nudne wręcz odwrotnie. Serdecznie pozdrawiam Panią i księdza Zbigniewa.
pytania przygotowujące do I Komunii św. na podstawie Małego Katechizmu. Tagi dla tego testu: Katechizm, Mały egzamin, Komunia, I o Panu Bogu. Podaj swoje imię: Jak nazywamy jednego Boga w trzech Osobach? Jednego Boga w jednej Osobie. Jednego Boga w pięciu Osobach nazywamy Pięćdzisiątnicą. Jednego Boga w dwóch Osobach nazywamy Dwójcą Przenajświętszą. Jednego Boga w trzech Osobach nazywamy Trójcą Przenajświętszą. Jednego Boga w jednej Osobie nazywamy Trójcą Przenajświętszą. Ile jest Osób Boskich? Są trzy osoby Boskie: Duch Ojciec, Bóg Święty i Syn Boży. Są cztery osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty i Najświętsza Maryja Panna. Są trzy osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. Są dwie osoby Boskie: Bóg Ojciec i Syn Boży. Jest jeden Bóg: Bóg Ojciec. Kto to jest Pan Bóg? Pan Bóg jest to Anioł nieskończenie doskonały, Pan nieba i ziemi. Pan Bóg jest to Człowiek nieskończenie doskonały, Bóg nieba i ziemi. Pan Bóg jest to Duch nieskończenie doskonały, Stworzyciel nieba i ziemi. Pan Bóg jest to Bogiem nieskończenie doskonały, Wytwórca nieba i ziemi. Pan Bóg jest to Człowiek nieskończenie doskonały, Twórca nieba i ziemi. Co znaczy stworzyć? Stworzyć, znaczy, uczynić coś z ziemi Stworzyć, znaczy, uczynić coś z gliny Stworzyć, znaczy, uczynić coś z chmury Stworzyć, znaczy, uczynić coś z powietrza Stworzyć, znaczy, uczynić coś z niczego
Uczestniczy w przygotowaniu do sakramentu bierzmowania od 1992 roku, a do pełnego uczestnictwa we Mszy Świętej (do Pierwszej Komunii Świętej) od 2000 roku. Od roku 1992 co roku prowadzi rekolekcje specjalne dla specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych.
PRZYGOTOWANIE DO PIERWSZEJ KOMUNII ŚWIĘTEJ W przygotowaniu do Pierwszej Komunii Świętej przyjmujemy zasadę comiesięcznych spotkań w parafii dla dzieci i ich rodziców. Mogą one być połączone z nabożeństwami w kościele, w czasie których dzieci otrzymują: różańce, książeczki, świece, medaliki W ten sposób dzieci są wprowadzane w rok liturgiczny, modlitwę i sakramenty. Wskazanym jest, aby w prowadzenie tych spotkań włączeni byli wszyscy odpowiedzialni za przygotowanie dzieci do pełnego uczestnictwa w Eucharystii. A zatem katechezy te powinni prowadzić duszpasterze odpowiedzialni za przygotowanie do Pierwszej Komunii Świętej w ścisłej współpracy z katechetą uczącym dzieci w szkole. Podstawowym miejscem tych spotkań jest parafia zamieszkania rodziców dziecka. Jeżeli Pierwsza Komunia Święta ma mieć miejsce w kościołach nieparafialnych, musi tam być prowadzone całoroczne przygotowanie dla dzieci i ich rodziców, takie, jakie prowadzą parafie. Katecheci uczący dzieci pierwszokomunijne z różnych parafii powinni rzetelnie informować rodziców o zasadach regulujących przygotowanie do Pierwszej Komunii Świętej, a zwłaszcza o zasadzie: „katecheza w szkole a przygotowanie do sakramentów w parafii zamieszkania dziecka”. Niemniej, księża proboszczowie proszeni są o wykazanie dużego zrozumienia dla rodziców pragnących, aby ich dzieci szły do Komunii Świętej wraz z całą klasą. Znając rodziców dzieci jako należących do parafii, księża proboszczowie wyrażają wówczas zgodę, by dziecko przystąpiło do Pierwszej Komunii świętej w parafii innej, niż parafia zamieszkania. Doprowadzenie dziecka do Pierwszej Komunii Świętej domaga się dalszego wtajemniczenia w życie eucharystyczne. Służy temu: regularna spowiedź częsta Komunia Święta dziecka oraz praktyka dziewięciu pierwszych piątków miesiąca. Tematy te winny być podejmowane w katechezach w klasie czwartej szkoły podstawowej. Należy także pamiętać o przygotowaniu dziecka i jego rodziny do przeżywania rocznicy Pierwszej Komunii Świętej. Zaleca się, aby w realizacji w/w zadań korzystać z materiałów przygotowanych w tym celu dla naszej archidiecezji, które tworzą zestaw pt: Pierwsza Komunia Święta wielkim świętem rodziny. Zobacz dostępne materiały Inne proponowane pomoce DZIEŃ PIERWSZEJ SPOWIEDZI Ten wyjątkowy dzień proponuję poświęcić cały w intencji dziecka. Ofiarujmy Bogu za nie wszystkie nasze trudy, prace, modlitwy. W niektórych parafiach pierwsza spowiedź odbywa się na miesiąc przed Pierwszą Komunią Świętą, a w innych – dzień wcześniej. Przygotowania jednak są takie same. I nie powinno nas niepokoić, ile razy nasza latorośl wyspowiada się przed swoim pierwszym pełnym uczestnictwem w Eucharystii. Najważniejsze, by miała czyste w tym dniu może być podenerwowane. Lepiej więc nie przypominajmy mu co chwilę o spowiedzi, grzechach, rachunku sumienia i podobnych sprawach. Raczej zadbajmy o miłą atmosferę w domu, zaplanujmy jakieś spokojne zajęcia. Na tę uroczystą chwilę przygotujmy odświętne ubranie, wszak jest to spotkanie z Jezusem, pierwsze w takim charakterze. Gdy nadejdzie już czas, proponuję przytulić dziecko i pobłogosławić je. Chcę przypomnieć i podkreślić jeszcze raz, że młody człowiek prawidłowo przeżyje sakrament pojednania, gdy sam doświadczy bezwarunkowego niektórych rodzinach wszyscy wybierają się w tym dniu do świątyni dzieci modlą się wspólnie z kapłanem, który prowadzi krótki rachunek sumienia. Razem z kolegami czy koleżankami inaczej przeżywa się oczekiwanie na spowiedź – chyba łatwiej. W kościele obowiązuje pewien rytuał, według którego przebiega sakrament spowiedzi. Poddajmy się jego biegowi. Nie wpadajmy w panikę, gdy widzimy, że nasza pociecha znajdzie się obok konfesjonału nie tego księdza, którego sobie wymarzyliśmy. Narobimy sporego zamieszania, zabierając córkę czy syna z jednej kolejki i ustawiając go w drugiej. Spowiadający łagodnie podchodzą do dzieci, nie skrzywdzą żadnego z nich. Księża starają się być ich doradcami. Niech uspokoi nas fakt, że sami kapłani również korzystają z tego sakramentu, zajmują więc miejsce po obu stronach się, że dzieci rozmawiają w oczekiwaniu na swoją kolej. Widziałam kiedyś, jak pewna mama głośno upominała syna, robiąc więcej zamieszania niż wszystkie dzieci. Podobne zachowanie stresuje wszystkich. Jeśli początkujący penitenci za głośno rozmawiają – można stanąć obok najbardziej rozmownych i zareagować naprawdę uwagę rozprasza wynajęty operator filmujący pierwszą spowiedź. Trzeba nie tylko wytłumaczyć dzieciom, jak powinny się zachowywać podczas nabożeństwa – ale również objaśnić im rolę “pana z kamerą”. Młodzi ludzie doceniają, gdy traktuje się ich przebywania w Domu Bożym skłania do refleksji. Wykorzystajmy te chwile na modlitwę. Po spowiedzi klęknijmy wspólnie przed Najświętszym Sakramentem. Jeszcze przez jakiś czas trwajmy przed Jezusem, by dziecko spokojnie odmówiło zadaną pokutę. W drodze powrotnej lub później zapytajmy o wrażenia. W domu możemy uczcić to święto, podając np. ciasto czy lody. Poświęćmy choćby krótki czas na świętowanie, nawet jeśli jutro nadejdzie komunia, a wraz z nią sporo pracy. Warto wygospodarować choćby pół godziny – w ten sposób podniesiemy rangę całego wydarzenia: wszak jest to pierwsze spotkanie dziecka z Jezusem podczas spowiedzi!!!Proponuję wprowadzić różne inne zwyczaje przed pierwszą spowiedzią. Jeden z nich mogą stanowić odwiedziny krewnych czy bliskich, z którymi trzeba się pojednać. Rodzeństwo chętnie podtrzymuje tę także do wspólnej modlitwy tego dnia, jeśli uda się zebrać całą ulegajmy pokusie upilnowania dziecka przed kolejnymi grzechami! Niech zachowuje się naturalnie. Nawet jeśli popełni jakieś uchybienie, następnego dnia spowiedź powszechna podczas Eucharystii gładzi powszednie grzechy. Nie można żyć w przekonaniu, że najdrobniejsza wina oddziela nieodwołalnie od Boga. Tymczasem od Niego oddziela nas jedynie grzech ciężki. O CZYM WARTO PAMIĘTAĆ: SZANUJ WOLĘ DZIECKA Gdy byłem dzieckiem, nie chciałem chodzić na religię. Prawdę rzekłszy nie pamiętam, jaki był tego powód. Tak jednak było. Nie chciałem i już. I nie chodziłem. Moi rodzice nie zmuszali mnie do tego. Po pewnym czasie sam oznajmiłem im, że chcę przystąpić do pierwszej komunii. Przystąpiłem w efekcie rok później niż moi koledzy. Świat się od tego nie zawalił, rodzina się nie odwróciła, koledzy mi nie dokuczali, grom mnie ani rodziców nie poraził. Przystąpiłem do pierwszej komunii wtedy, gdy sam poczułem taką wolę. Oczywiście, Konstytucja RP gwarantuje rodzicom prawo do wychowania dziecka zgodnie ze swoimi przekonaniami. Równocześnie jednak ta sama konstytucja gwarantuje każdemu prawo do wolności wyznania i sumienia, a Konwencja o prawach dziecka, doprecyzowuje, że prawo to dotyczy również dzieci. Nie chodzi jednak o żonglowanie przepisami i przerzucanie się normami prawnymi. Z przymusu w sprawach wiary nic dobrego nie wyniknie. Możemy zachęcać, zwłaszcza własnym przykładem, ale wymuszać niczego nie warto. Długofalowo przymus da efekt w postaci buntu. Jeśli nie od razu, to za kilka lat. NIE BĄDŹ HIPOKRYTĄ Kiedyś w trakcie mszy dla dzieci odprawiający ją proboszcz podchodził do dzieci z mikrofonem i zadawał im różne pytania. Było miło i sympatycznie. Pewną dziewczynkę spytał: „A ty odmawiasz wieczorem paciorek z tatą?”, na co dziewczynka wypaliła do mikrofonu: „Nie, bo tata mówi, że nie ma czasu na takie pierdoły”. Po chwili niezręcznej ciszy wszyscy w kościele wybuchnęli śmiechem. Wszyscy poza rodzicami dziewczynki, którzy zapewne najchętniej zapadliby się w tym momencie pod ziemię. Chodzenie do kościoła, udział w sakramentach nie są przymusowe. Jeśli nie jesteś osobą religijną, masz do tego przecież pełne prawo. To Twój wybór. Dzieci wychowuje się jednak przede wszystkim własnym przykładem. Jeśli rodzice nie są religijni, to zmuszanie dziecka do religijności nie ma większego sensu. Dzieci są wszak mądre i spostrzegawcze. Dostrzegą niespójność takiego postępowania. Posyłanie dziecka do pierwszej komunii na zasadzie „bo tak wypada”, czy „no, bo co powie rodzina?” jest po prostu hipokryzją. Skoro mamy jakieś przekonania, np. takie właśnie, że nie chcemy być religijni, to miejmy odwagę być w tym konsekwentnymi. SKUP SIĘ NA ISTOCIE Wspomniany wcześniej ksiądz w swojej parafii pierwszą komunię organizował w czwartki, dzieci przychodziły w strojach szkolnych, a rodzice proszeni byli o niedawanie prezentów. Dlaczego ten ważny dla dzieci moment zaplanowany był na czwartek, a nie na niedzielę? Bo w piątek idzie się do pracy. Dzieci mogły więc skupić się na samej uroczystości, a rodzice nie mieli jak zorganizować hucznej imprezy rodzinnej. Jakże często pierwszej komunii towarzyszy przecież wielkie rodzinne przyjęcie, niejednokrotnie konkurujące rozmachem z rodzinnymi weselami. Konkurencja dotyczy też często ilości spożytego przez dorosłych w trakcie przyjęcia alkoholu. Zjeżdżają się babcie, dziadkowie, ciocie, wujkowie, kuzynki i kuzynowie, których spotykamy tylko przy okazji takich imprez, wielu z nich na co dzień unikamy ze względu na rodzinne animozje. Nieraz podczas przyjęcia animozje te zresztą wychodzą na nowo i dochodzi do kłótni przy stole. A wujek Zdzisiek wypije za dużo i opowiada sprośne kawały. Wszyscy zapominają nie tylko o okazji, dla której się zebrali, ale i o dziecku, które przy stole głównie zawadza dorosłym. Od lat mówi się dużo o komunijnych rewiach mody. Szaleństwo z tym związane doszło już do tego, że niektórzy rodzice fundują swoim dzieciom operacje plastyczne korygujące odstające uszy albo krzywy nosek. Pół rodziny wybiera sukienkę, która z roku na rok coraz bardziej upodobania się albo do sukni ślubnej albo do stroju księżniczki z bajek Disneya. Dziewczynki, które na co dzień jeszcze się nie malują, spędzają godziny u fryzjera, kosmetyczki, wizażystki, itd. Pomijając to, że wprowadza to zamęt w głowie dziecka, bo nagle dzieje się coś, czego na ogół rodzice zabraniają, to cały ten galimatias skutecznie odwraca uwagę od tego, po co idzie się do kościoła. Dzieci rywalizują, kto ma lepszy garnitur, lepszą sukienkę i z większym fasonem, lepszym autem, zajeżdża pod kościół. Sakrament komunii to przeżycie religijne, a nie rewia mody albo okazja do błyśnięcia przed rodziną czy rywalizacji z sąsiadami. NIE SZALEJ Z PREZENTAMI To smutne, że problem prezentów stał się jednym z kluczowych zagadnień związanych z przystępowaniem dziecka do pierwszej komunii. Zrobiła się z tego spirala niczym wyścig zbrojeń. Kto da droższy i bardziej okazały prezent? Kto więcej włoży do koperty? Czy impreza się zwróci? Laptop, smartfon, tablet, quad, koperta, lokata… Cóż, ja jestem z tego pokolenia, które z tej okazji dostawało łańcuszek i medalik lub krzyżyk, a radziecki zegarek Rakieta od dziadka był szczytem rozpasania. Źródło:
. 5jt0o43xpe.pages.dev/8985jt0o43xpe.pages.dev/8145jt0o43xpe.pages.dev/9165jt0o43xpe.pages.dev/3695jt0o43xpe.pages.dev/865jt0o43xpe.pages.dev/6935jt0o43xpe.pages.dev/9075jt0o43xpe.pages.dev/4475jt0o43xpe.pages.dev/5975jt0o43xpe.pages.dev/7745jt0o43xpe.pages.dev/4075jt0o43xpe.pages.dev/815jt0o43xpe.pages.dev/1425jt0o43xpe.pages.dev/755jt0o43xpe.pages.dev/671
pytania do 1 komunii świętej
