1. Dlaczego Węgrzy zdecydowali się na sojusz z III Rzeszą (zyski, straty) 2. Dlaczego Budapeszt bronił się bardziej zaciekle niż Berlin 3. Jakie były dla Węgier reperkusje zaraz po wojnie 4. Dlaczego pierwszy poważny młyn w bloku wschodnim miał miejsce w 1956 na Węgrzech Potem proszę o odpowiedź na pytania następujące: 1.
Mam problem z zadaniami 1 zadanie: Odpowiedz dlaczego przywódcy ZSRR i III Rzeszy przykładali wielką wagę do wychowywania młodzieży 2 zadanie: Przyjrzyj się karykaturze przedstawiającej ministra propagandy III Rzeszy malujący portret Adolfa Hitlera. Następnie wykonaj polecenia. 1. Napisz jak nazywał się ukazany minister 2. Wyjaśnij dlaczego na portrecie Adolfa Hitlera wygląda inaczej niż w działania propagandy w III Rzeszy wyśmiewa zamieszczona karykatura ? zadanie 3 Przeczytaj zamieszczony fragment odpowiedz na pytania 1 Którędy na ziemiach polskich przebiegała granica między strefami interesów Niemiec i ZSRR określona w tajnym protokole ? 2 Od czego władze ZSRR i III Rzeszy uzależniały istnienie w przyszłości państwa polskiego? 3 Co oznacza użyte w protokole sformułowania : ^^zmiany terytorialne i polityczne na obszarach do państwa polskiego ^^? zadanie 4 połącz nazwy z odpowiednimi wyjaśnieniami Luftwaffe lotnictwo wojskowe III Rzeszy Wehrmacht siły zbrojne Związku Radzieckiego Armia Czerwona armia lądowa III Rzeszy
Przez kilkadziesiąt lat istnienia Związek Radziecki był rządzony przez kilku ludzi. Najdłużej u władzy utrzymał się Józef Stalin, którego fenomen od lat próbują zrozumieć historycy. Przejął kierowanie partią po śmierci Włodzimierza Lenina w 1924 r. i pozostał na tej pozycji do 1953 r. Pomimo ogromu zbrodni popełnionych z jego rozkazu, niektórzy intelektualiści na
Jakie były przełomowe momenty II wojny światowej? Oto moja autorska lista. Jestem przekonany, że te wydarzenia miały kluczowe znaczenie dla ostatecznego rezultatu i bilansu wojny – pisze prof. Paweł Machcewicz, historyk, twórca i pierwszy szef Muzeum II Wojny Światowej. 1 WRZEŚNIA 1939 Nie tylko dlatego, że wojna tego dnia się rozpoczęła od niemieckiego ataku na Polskę. Wcale nie było przesądzone, że taki będzie rezultat politycznych manewrów z poprzedzających ten dzień miesięcy. Aż do ostatnich chwil sojusznicy Polski – Francja i Wielka Brytania – mieli nadzieję, że konfliktu zbrojnego uda się uniknąć, naciskali na władze polskie, by przyjęły choć część żądań Hitlera. Ich odrzucenie oznaczało ostateczny koniec polityki ustępstw wobec III Rzeszy prowadzonej w latach 30. przez mocarstwa zachodnie. Polska jako pierwszy kraj zdecydowała się stawić zbrojny opór, choć mogła wybrać, jak Czechosłowacja, podporządkowanie się dyktatowi Niemiec. Do dzisiaj w Polsce są zwolennicy takiego rozwiązania – „sojuszu” z III Rzeszą i wspólnego ataku na Związek Radziecki. Miałoby to uratować polską państwowość i ograniczyć biologiczne straty. W ich myśleniu nie ma jednak miejsca na refleksję, że Polska jako sojusznik Hitlera musiałaby – tak jak Węgry, Rumunia, Francja Vichy – wziąć udział w eksterminacji Żydów. Trudno też wyobrazić sobie po klęsce Hitlera, która i w takim scenariuszu była możliwa, odbudowanie państwa polskiego w granicach równie korzystnych jak te z 1945 r., które obejmowały – jako rekompensatę za utracone na Wschodzie ziemie – terytoria odebrane Niemcom. 3 WRZEŚNIA 1939 Wypowiedzenie wojny Niemcom przez Wielką Brytanię i Francję, wbrew nadziejom Hitlera, że uda mu się izolować Polskę. W naszym kraju przeważa poczucie, że zostaliśmy zdradzeni przez sojuszników, którzy nie podjęli na większą skalę działań wojennych na froncie zachodnim. Nierozstrzygnięty jest wciąż spór historyków, czy Francja i Wielka Brytania były w 1939 r. na taką ofensywę przygotowane i czy rzeczywiście mogło to już wtedy zdecydować o losach wojny. Włączenie się zachodnich sojuszników do wojny oznaczało, że mimo klęski w kampanii wrześniowej los Polski nie jest przesądzony, zaś sam konflikt nabrał wymiaru europejskiego, a nawet światowego. Działania wojenne toczyły się nie tylko na kontynencie europejskim, ale także na Atlantyku i w Afryce. 17 WRZEŚNIA 1939 Atak Związku Radzieckiego na Polskę był „skonsumowaniem” tajnego protokołu do paktu o nieagresji między Berlinem i Moskwą z 23 sierpnia 1939 r. Przypieczętowało to nie tylko militarną klęskę i upadek Polski podzielonej między obu agresorów. Doprowadziło także do zmiany sytuacji geopolitycznej w Europie Środkowo-Wschodniej i stworzenia faktów dokonanych, które miały wpływ także na powojenny kształt Europy. LATO 1940 Wielka Brytania odrzuca niemiecką ofertę pokojową złożoną już po klęsce Francji w maju i czerwcu 1940 r. i postanawia walczyć dalej. Hitler przedstawił Londynowi dogodne warunki porozumienia. Gwarantował zachowanie posiadłości kolonialnych i utrzymanie morskiej potęgi. Ceną za to miało być zaakceptowanie niemieckich podbojów i supremacji na kontynencie. Część brytyjskich elit rządzących była skłonna przyjąć niemieckie warunki. Dawałoby to Hitlerowi możliwość skupienia wszystkich sił na przygotowaniach do ataku na Związek Radziecki i znacznie zwiększałoby możliwość wygrania przez Niemcy tej kampanii i całej wojny, a w konsekwencji ustanowienia swojej hegemonii na kontynencie europejskim. Państwo polskie nie zostałoby odbudowane (nawet w niesuwerennym wydaniu, jakim była Polska Ludowa po 1944 r.), a biologiczne przetrwanie polskiego narodu byłoby zagrożone. 22 CZERWCA 1941 Niemiecki atak na Związek Radziecki. Od tego momentu wojna nabiera nieporównanie większej skali i brutalności. Dość powiedzieć, że Niemcy w wyniku świadomej polityki doprowadzili do śmierci (głównie głodowej) ponad trzech milionów radzieckich jeńców. W walkach na froncie wschodnim Niemcy stracili 80 proc. wszystkich swoich żołnierzy poległych w całej wojnie. Armia Czerwona za swoje zwycięstwo zapłaciła kilkunastoma milionami zabitych. Życie straciło także kilkanaście milionów cywilnych obywateli Związku Radzieckiego. Front wschodni był decydujący dla losów wojny. POCZĄTEK HOLOKAUSTU – MIĘDZY LIPCEM 1941 I STYCZNIEM 1942 ROKU Przez pierwsze dziesięciolecia po wojnie większość historyków zakładała, że wymordowanie wszystkich Żydów było od początku zamiarem Hitlera. Dziś znamy już wiele dowodów wskazujących, że plan ten narodził się w czasie wojny i związany był – przynajmniej częściowo – z przebiegiem kampanii w Związku Radzieckim. Hitler zakładał, że uda się to państwo rozbić w ciągu kilku miesięcy, a wtedy miliony europejskich Żydów zostaną przesiedlone na niezmierzone wschodnie tereny, gdzie będą stopniowo wyniszczani przez pracę niewolniczą. Fiasko tego planu spowodowało radykalizację Hitlera i jego otoczenia – natychmiastową eksterminację Żydów uznali za jeden z pierwszoplanowych celów wojny. Żydzi w myśleniu nazistowskich elit byli coraz ściślej utożsamiani z komunizmem, którego nie udawało się pokonać militarnymi metodami. Od lipca 1941 r. specjalne niemieckie oddziały policyjne (Einsatzgruppen) rozstrzeliwały na podbijanych terenach Związku Radzieckiego wszystkich napotykanych Żydów (włącznie z kobietami i dziećmi), a w styczniu 1942 r. w trakcie konferencji w Wannsee pod Berlinem zapadły decyzje dotyczące mordu wszystkich europejskich Żydów, będących w zasięgu panowania III Rzeszy. 5 GRUDNIA 1941 Radziecka kontrofensywa pod Moskwą zatrzymuje zwycięski pochód Wehrmachtu. Oznaczało to fiasko blitzkriegu i planu rozbicia Związku Radzieckiego w ciągu kilku miesięcy. Po radzieckiej kontrofensywie z grudnia 1941 r. (notabene Wehrmacht został wówczas powstrzymany po raz pierwszy od czasu bitwy nad Bzurą we wrześniu 1939 r. – w Polsce co prawda tylko na kilka dni) zmagania zmieniły się w długotrwałą wojnę na wyczerpanie, o ich wyniku zadecydowała mobilizacja gigantycznych zasobów przemysłowych i ludzkich Związku Radzieckiego, a potem także Stanów Zjednoczonych. GRUDZIEŃ 1941 – JAPOŃSKI ATAK NA PEARL HARBOR, NIEMCY WYPOWIADAJĄ WOJNĘ STANOM ZJEDNOCZONYM Zaatakowanie Stanów Zjednoczonych, poprzez zaskakujący rajd japońskich bombowców 7 grudnia 1941 r. na amerykańską bazę morską na Hawajach, nadało wojnie prawdziwie globalny charakter, Pacyfik stał się teatrem zażartych działań wojennych. Uruchomiło też łańcuch wydarzeń, które przypieczętowały klęskę III Rzeszy, choć w tamtym momencie wcale nie wydawała się jeszcze nieuchronna. Wręcz przeciwnie, większość obserwatorów sądziła, że Niemcy mają wielkie szanse wygrać wojnę. Decydująca była decyzja Hitlera o wypowiedzeniu wojny Stanom Zjednoczonym, co stało się 11 grudnia 1941 r. Dla przywódcy III Rzeszy było to wypełnienie zobowiązań sojuszniczych, a także otwarcie możliwości nieograniczonych ataków na amerykańskie konwoje z dostawami dla Wielkiej Brytanii. Hitler uważał, że przyniesie to szybkie korzyści strategiczne, wyeliminuje z wojny Wielką Brytanię, a stanie się to wszystko, zanim Stany Zjednoczone zdołają realnie włączyć się do walki przeciwko Niemcom. Podobny błąd przywódcy Niemiec popełnili w czasie I wojny światowej, choć wtedy to Stany Zjednoczone wypowiedziały im wojnę po zatopieniu na Atlantyku kolejnego amerykańskiego statku. Gdyby nie decyzja Hitlera z grudnia 1941 r., wcale nie jest pewne, czy Stany Zjednoczone włączyłyby się do wojny w Europie. Wciąż silne były w tym kraju tendencje izolacjonistyczne, a opinia publiczna, zszokowana japońskim atakiem, oczekiwała pokonania przede wszystkim tego przeciwnika. Prezydent Roosevelt uznał jednak, że pierwszoplanowe jest zwycięstwo nad III Rzeszą i temu celowi została podporządkowana większość zasobów gospodarczych i militarnych Stanów Zjednoczonych. Niemcy nie miały żadnej szansy w jednoczesnej konfrontacji z dwoma gigantami, nawet jeżeli ich armie odnosiły na frontach jeszcze wiele sukcesów. KONFERENCJA WIELKIEJ TRÓJKI W TEHERANIE (LISTOPAD-GRUDZIEŃ 1943) Wtedy właśnie zacieśnia się strategiczny sojusz, który zdecyduje o przyszłości Polski, Europy i świata. W Teheranie wyraźnie widoczne staje się nastawienie Roosevelta, który w Stalinie widzi głównego partnera w stworzeniu powojennego porządku i dla podtrzymania tej współpracy jest gotów pójść na wiele ustępstw wobec Związku Radzieckiego. Z kolei pozycja premiera Wielkiej Brytanii okazała się słabsza niż przywódców dwóch pozostałych państw, których rola była w wojennym wysiłku decydująca. Churchill był politykiem, który intencje Stalina postrzegał w sposób znacznie bardziej realistyczny niż Roosevelt, ale jego głos tracił znaczenie. W Teheranie zachodni przywódcy zgodzili się na utrzymanie przez Moskwę większości polskich ziem zagarniętych w 1939 r. w sojuszu z Hitlerem. Polski rząd w Londynie został o tym poinformowany dopiero wiele miesięcy później. W czasie tej konferencji zapadła też ostateczna decyzja, że drugi front zostanie otwarty w Francji, co w czerwcu 1944 r. doprowadzi do inwazji sprzymierzonych w Normandii. Niezależnie od realności bałkańskiego scenariusza był to jeden z nielicznych pomysłów, który mógłby zmienić powojenne losy Polski i innych krajów Europy Środkowo-Wschodniej. KONFERENCJA WIELKIEJ TRÓJKI W JAŁCIE (LUTY 1945) W Polsce mówi się o kolejnej zdradzie zachodnich aliantów, podziale Europy na strefy wpływów i oddaniu naszego kraju pod panowanie Moskwy. Rzeczywistość była bardziej złożona, ale niewątpliwie krymska konferencja wraz z poczdamską, obradującą kilka miesięcy później, już po zakończeniu wojny w Europie, stworzyła podwaliny powojennego porządku. Duża część obrad była poświęcona sprawie polskiej. Roosevelt i Churchill ostatecznie zaakceptowali polską granicę wschodnią i zapowiedzieli wycofanie uznania dla rządu RP w Londynie. O sowietyzacji Polski i Europy Środkowo-Wschodniej nie przesądzili światowi przywódcy w Jałcie, ale radziecka armia, odgrywająca decydującą rolę w pokonaniu III Rzeszy i zajmująca kolejne terytoria, z których wypierano Niemców. Na krymskiej konferencji zachodni alianci jednak faktycznie to zaakceptowali i w tym sensie jest to zapowiedź powojennego podziału Europy.
Armie III Rzeszy – wyższe niemieckie związki operacyjne tworzone w latach 1939 - 1945. Składały się zwyczajowo z: 1-6 korpusów armijnych, innych podległych jednostek (korpusów SS i zagranicznych, pojedynczych dywizji, brygad, wyższych dowództw, itp) jednostek armijnych (wyższych dowództw artylerii, oddziałów tyłowych, dowództw
O PORTALU Portal to codzienny serwis historyczny, setki artykułów dotyczących przede wszystkim najnowszej historii Polski, a także materiały wideo, filmy dokumentalne, archiwalne fotografie, dokumenty oraz infografiki i mapy. Więcej Polska w XX wieku Ława oskarżonych w Procesie Norymberskim. Zbiory National Archives and Records Administration, na lic. Wikimedia Commons 22 zbrodniarzy wojennych III Rzeszy było sądzonych przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy podczas Procesu Norymberskiego, który rozpoczął się 20 listopada 1945 roku. W tym roku mija 70 lat od tego wydarzenia. "Proces norymberski miał sprawić, by przywódcy III Rzeszy nigdy nie stali się bohaterami narodowymi, by sztandary niemieckie nigdy nie pochyliły się nad pomnikiem historycznych zbrodniarzy. By przyszłe pokolenia Niemców uznały krwawą winę i spłacić mogły - i chciały - straszliwy dług wobec całego świata" - stwierdził podsumowując Proces Norymberski polski korespondent z tamtego okresu Edmund Osmańczyk. Proces Norymberski rozpoczął się 20 listopada 1945 roku, a zakończył 1 października 1946 roku. Podczas blisko 220 dni pracy wysłuchano zeznań 240 świadków, przedłożono ponad 5 tys. dokumentów, a protokół został spisany na 16 tys. stron. W procesie sądzono 22 osoby - 12 skazano na śmierć (jedną zaocznie), trzy - na dożywocie, cztery - na długoletnie więzienie, a trzy - uniewinniono. Był to proces bezprecedensowy, gdyż po raz pierwszy zastosowano zasadę odpowiedzialności karnej przywódców państwowych za zbrodnie międzynarodowe. Oskarżono ich o popełnienie czterech rodzajów zbrodni: uczestnictwo w spisku w celu popełnienia zbrodni międzynarodowej, zbrodni przeciwko pokojowi, zbrodni wojennych oraz zbrodni przeciwko ludzkości. W skład trybunału weszli przedstawiciele czterech zwycięskich mocarstw: Wielkiej Brytanii - Geoffrey Lawrence (przewodniczący), USA - Francis Biddle, ZSRR - Iola T. Nikitczenko i Francji - Henri Donnedieu de Vabres. Oskarżycielami byli: Hartley Shawcross (Wielka Brytania), Robert Houghwout Jackson (USA - główny oskarżyciel), Roman A. Rudenko (ZSRR) i Charles Dubost (Francja). Edmund Osmańczyk: "Proces norymberski miał sprawić, by przywódcy III Rzeszy nigdy nie stali się bohaterami narodowymi, by sztandary niemieckie nigdy nie pochyliły się nad pomnikiem historycznych zbrodniarzy. By przyszłe pokolenia Niemców uznały krwawą winę i spłacić mogły - i chciały - straszliwy dług wobec całego świata". Na miejsce procesu wybrano Norymbergę, aby tam ostatecznie unicestwić ducha III Rzeszy. To właśnie w Norymberdze w 1933 roku świętowano dojście Hitlera do władzy, tam uchwalono w 1935 roku tzw. ustawy norymberskie (pozbawiające Żydów obywatelstwa Rzeszy, ochrony prawnej i własności). Proces odbył się w Pałacu Sprawiedliwości, który przerwał wojnę w stosunkowo dobrym stanie. Akt oskarżenia opracowano jeszcze podczas wojny. Zawierał on oskarżenia o liczne przestępstwa popełnione przez nazistów podczas wojny, nie był jednak pozbawiony braków i błędów: pominięto kwestię okupacji niemieckiej w Polsce, getta żydowskie, przesiedlenia i germanizację. Podczas procesu często modyfikowano akt oskarżenia wraz z rozszerzaniem się materiału dowodowego. Po jego odczytaniu żaden z sądzonych nie przyznał się do winy. Strona sowiecka usiłowała, bez powodzenia, włączyć do aktu oskarżenia zbrodnię katyńską i obwinić o nią Niemcy. Udało jej się za to wymusić na Trybunale wycofanie przedstawionej przez obrońców niemieckich tajnej klauzuli do paktu Ribbentrop-Mołotow, będącej podstawą podziału Polski i stawiającą ZSRR w roli agresora. Oprócz głównego procesu czołowych nazistów, toczyły się również mniejsze procesy pozostałych sprawców największych zbrodni szwadronów śmierci Einsatzgruppen. Trybunał uznał także za organizacje zbrodnicze Sicherheitsdiendt (SD), Schutzstaffel (SS) oraz Gestapo. Wyrokiem Trybunału na śmierć zostali skazani: Martin Bormann - szef kancelarii Hitlera, później jego zastępca Hitlera i szef NSDAP (sądzony zaocznie); Hans Frank - generalny gubernator w okupowanej Polsce; Wilhelm Frick - generał SS i SA, protektor Czech i Moraw; Hermann Goering - marszałek Rzeszy, d-ca lotnictwa, twórca Gestapo; Alfred Jodl - szef sztabu w Naczelnym Dowództwie Wehrmachtu; Ernst Kaltenbrunner - szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy; Wilhelm Keitel - feldmarszałek Rzeszy, szef Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu; Joachim von Ribbentrop - minister spraw zagranicznych; Alfred Rosenberg - ideolog partyjny NSDAP, minister Rzeszy ds. Terenów Wschodnich; Fritz Sauckel - generał SS i SA, organizator pracy przymusowej; Arthur Seyss-Inquart - komisarz Rzeszy w Holandii; Julius Streicher - wydawca "Der Stuermer", współorganizator eksterminacji Żydów. Robert Ley - szef Niemieckiego Frontu Pracy tuż przed procesem powiesił się w celi, a Goering popełnił samobójstwo tuż przed egzekucją. Pozostali z wyjątkiem Bormanna, którego po wojnie nie ujęto, zostali powieszeni 16 października 1946 roku przez zawodowego teksańskiego kata st. sierż. Johna C. Wooda. Ciała straconych przewieziono następnego dnia - według jednej wersji do obozu koncentracyjnego Dachau pod Monachium, według drugiej - do krematorium na cmentarzu Ostfriedhof-Muenchen, gdzie zostały spalone. Prochy zbrodniarzy rozrzucono z samolotu nad jedną z niemieckich rzek, jak się później okazało - do Izery. Karę dożywocia otrzymali: Erich Raeder - dowódca marynarki wojennej, Rudolf Hess - zastępca Hitlera i Walter Funk - minister finansów i gospodarki Rzeszy. Na długoletnie wyroki zostali skazani: Albert Speer - minister do spraw uzbrojenia, Baldur von Schirach - przywódca Hitlerjugend, Constantin von Neurath - protektor Rzeszy w Czechach i na Morawach oraz Karl Doenitz - dowódca floty okrętów podwodnych. Uniewinnieni zostali: Franz von Papen - były kanclerz Rzeszy (przed Hitlerem), Hans Fritzsche - szef radia Rzeszy i główny cenzor oraz Hjalmar Schacht - prezes Reischbanku. (PAP) akn/ ls/ NAJNOWSZE Długie bitwy o godzinę „W”. Pamięć o Powstaniu w perspektywie Premiera spektaklu „Kwatera bożych pomyleńców” w MPW – 1 sierpnia Łodzianie oddają hołd powstańcom warszawskim Prezes IPN: reparacje wojenne są wielką szansą dla rządu niemieckiego Lekarze – uczestnicy Powstania Warszawskiego wspominają wydarzenia z 1944 r. Newsletter Oświadczam, że wyrażam zgodę oraz upoważniam Muzeum Historii Polski, ul. Mokotowska 33/35, W-wa (dalej MHP) jako Administratora danych osobowych oraz wszelkie podmioty działające na rzecz lub zlecenie MHP do przetwarzania moich danych osob. (e-mail) w zakresie i celach niezbędnych do otrzymywania newslettera od dnia wyrażenia tej zgody do jej odwołania. Jestem świadomy/a, że mam prawo w dowolnym momencie odwołać zgodę oraz że odwołanie zgody nie wpływa na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody udzielonej przed jej wycofaniem. Jestem też świadomy/a, że przysługuje mi prawo dostępu do moich danych, do ich sprostowania, do ograniczenia przetwarzania, do przenoszenia danych, do sprzeciwu wobec przetwarzania. COPYRIGHT Wszelkie materiały (w szczególności depesze agencyjne, zdjęcia, grafiki, filmy) zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.
W mojej opinii to są 3 główne powody, dlaczego tak źle się mówi o 3 rzeszy a mniej o ZSRR. W skrócie: Zachód nie potrafił się przyznać, że to Rosja wygrała w wojnie, łatwiej powiedzieć, że połączyli siły więc wszelaka propaganda, zarówno wschodnia jak i zachodnia. Plus mamy straszne dysproporcje patrząc na Rusków a Niemców.
Zadanie Rainbow00017Wymień cztery elementy wspólne dla ustroju totalitarnego w ZSRR i w III Rzeszy. * * * * Odpowiedz 1 ocena Najlepsza odp: 100% o 19:24 rozwiązań: 2 szkolnaZadaniaHistoria To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać Najlepsza odpowiedź ażór -jedna monopolistyczna partia pod kierunkiem dyktatora-kontrola całej gospodarki przez państwo-kontrola państwa nad siłami zbrojnymi-kontrola policji,która sprawuje nadzór nad partią. o 19:37 Dzięki :) dzięki Wielkie dzięki Loki 12 odpowiedział(a) o 21:21: Wielkie wielkir dzięki jesteś wielka Odpowiedzi (2)
Ofiarami zbrodni byli oficerowie, podoficerowie oraz szeregowi Wojska Polskiego, częściowo pochodzący z rezerwy (naukowcy, lekarze, inżynierowie, prawnicy, nauczyciele, urzędnicy państwowi, przedsiębiorcy, przedstawiciele wolnych zawodów), którzy po agresji ZSRR na Polskę, uzgodnionej przez ZSRR z III Rzeszą na podstawie paktu Ribbentrop-Mołotow, zostali po 17 września 1939 roku w
Potrzebuję streszczeń rozdziałów następujących: "obcy się zjawia", "we dwoje", 'odrzucona pomoc", "rana krwawi", "radosć i cień", "wyprawa na rowerach", "napaść, " "zaskoczeni", ....... i tak dalej aż do rozdziału "spal te list" proszę mi napisać streszczenia wszystkich rozdziałów ale nie tak że naprzyklad z 5 zdań tylko na poziomie wysokim czyli po kilkanaście zdań. Daje naj ! NA poniedziałek! Answer
Komentarze. Polityka zagraniczna zakładała pierwotnie rozszerzenie terytorium Rzeszy na całą Europę ("Rzesza od Atlantyku, aż po Ural"), zaś później także podbój Rosji i Afryki Północnej. 18 III 1933 roku został podpisany „Pakt Czterech” (pakt porozumienia i współpracy). Był to pakt przedstawiony przez Mussoliniego w czasie
Nikoletta12 @Nikoletta12 January 2019 1 18 Report Odpowiedz dlaczego przywódcy ZSRR i III Rzeszy przykładali wielką wadę do wychowania młodzieży . :D . Pomocy !!! KaroleeekK Ci przywódcy przykładali taką wagę do wychowania młodzieży, ponieważ młodzi ludzi nie mają własnych poglądów politycznych tak więc łatwo jest ich do tego namówić. A zatem ci młodzi ludzie są pod wpływem sił rządzących są wierni i wykonują polecenia przywódcy bez oporów. 1 votes Thanks 3 More Questions From This User See All Nikoletta12 September 2019 | 0 Replies Z czym kojarzą Ci się państwa niemieckojęzyczne ? sławni ludzie , festiwale , święta Niemcy - Austria - Szwajcaria - ( przynajmniej 3 , Einstein , Mozart , Wilhelm Tell i Prater odpadają ) Bardzo proszę o odp :3 daje naj ! xD Ps : napisać po polsku Answer Nikoletta12 September 2019 | 0 Replies Zapisz za pomocą ułamka zwykłego nieskracalnego : a) 45 min , 25 min , 1 s , 15 , - jakie to części godziny b) 200 m , 8 m , 125 cm , 1500 cm - -II- km Proszę o obliczenia :D daje naj :D Answer Nikoletta12 September 2019 | 0 Replies Zaokrąglij do części setnych : 2,(5) 6,(23) Proszę o odp :3 Answer Nikoletta12 September 2019 | 0 Replies Podaj przykłady liczby x , która spełnia podany warunek : a) 0,1 < x < 0,(1) b) 0,(7) < x < 0,(8) c) 1/2 < x < 0,(5) Proszę o odp :D Answer Nikoletta12 September 2019 | 0 Replies Jaka jest setna cyfra po przecinku liczby 7,6(15) , a jaka liczby 0,(126) ? ;D Answer Nikoletta12 April 2019 | 0 Replies Czym są: -Ochrona własności intelektualnej -Prawa autorskie (Tylko proszę własnymi słowami, a NIE z wikipedii) Answer Nikoletta12 April 2019 | 0 Replies Jaki jest wpływ zjawiska elektryzowania ciał na życie człowieka? Proszę, nie zadowoli mnie odpowiedź przekopiowana z internetu. Potrzebuję krótko, zwięźle i na temat. Znaczy, może nie aż tak krótko xD Aby nie było dużo niepotrzebnego wymieniania itp. Proszę o pomoc! Answer Nikoletta12 April 2019 | 0 Replies Proszę na jutro! Zad 1) Zapisz liczbę dwucyfrową, w której: a) cyfra jedności jest dwukrotnie większa od cyfry dziesiątek b) cyfra dziesiątek jest dwukrotnie większa od cyfry jedności Zad 2) Zapisz liczbę trzycyfrową w której cyfra jedności jest równa 7 Zad 3) Zapisz liczbę trzycyfrową w której cyfra setek jest równa 5 Bardzo proszę o pomoc! Chociaż jedno zadanko! ^^ Będę wdzięczna! Answer Nikoletta12 April 2019 | 0 Replies Napisz 4 metodami otrzymywanie Ba(NO3)2 i Al2(SO4)3 Oraz 3 metodami BaCl2 i Li2S Chodzi oczywiście o metody otrzymywania soli Answer Nikoletta12 February 2019 | 0 Replies w jakich okolicznościach można było dostrzec równość wszystkich ateńczyków 2. Wymień cechy odróżniające polis demokratyczną od państw rządzących w inny sposób? Zad 1,2 (tekstowe) str. 62 historia " śladami przeszłości " Proszę o odp :ccc Answer
Niewątpliwie atak ten był dziełem dyplomacji ZSRR, która „zachęciła” do niego komunistów koreańskich i aktywnie wspierała ich dostawami materiałów wojennych. Dla przywódcy ZSRR, Józefa Stalina, konflikt koreański miał być „próbą sił” przed spodziewaną zbrojną konfrontacją z Zachodem.
Z chwilą najazdu Niemiec na Polskę 1 września 1939 r. w Wielkopolsce, w pasie działań armii „Poznań”, panował względny spokój. Na odcinku tym działały głównie drugorzędne jednostki niemieckiej Landwehry i Grenschutzu, które niezbyt silnie naciskały na polskie oddziały. Największą aktywność nieprzyjaciela odnotowano w okolicach Leszna, które o godz. zostało ostrzelane ogniem artylerii. Wkrótce do odpowiedzialnego za obronę tej części granicy gen. bryg. Romana Abrahama, dowódcy Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, zaczęły spływać liczne meldunki od podległych mu jednostek. Niemcy opanowali miejscowości Bojanowo, Rydzynę i Rawicz. Do akcji weszli także niemieccy dywersanci, którzy ostrzelali w Lesznie komendę miejscowego garnizonu (stacjonowało tu dowództwo 55. Pułku Piechoty). Na miasto wyszło również uderzenie dwóch nieprzyjacielskich batalionów piechoty, ale zostało z łatwością odparte przez Polaków. Po kilku godzinach Niemcy uderzyli ponownie, tym razem przy wsparciu miejscowych volksdeutschów. Zdecydowana postawa polskich żołnierzy sprawiła, że i ten atak się nie powiódł. Zabito 16 dywersantów, a 19 dostało się do niewoli. Wyparto również hitlerowców z wcześniej zajętych miejscowości. Śmiały plan gen. Abrahama Wobec pomyślnego rozwoju sytuacji gen. Abraham, cieszący się opinią oficera wyjątkowo energicznego, zadecydował o przeprowadzeniu akcji wypadowej na terytorium wroga. Polski dowódca chciał rozpoznać, jakie siły nieprzyjaciela ma przed sobą jego brygada. Miały to być także niejako działania odwetowe za atak na Leszno. Przegląd 55. Pułku Piechoty na rynku w Lesznie w 1938 r. To właśnie żołnierzom tej jednostki przypadło w udziale przeprowadzenie wypadu rozpoznawczego na terytorium III Rzeszy. 2 września 1939 r. około godz. gen. Abraham wydał rozkaz płk. Władysławowi Wiecierzyńskiemu, dowódcy przydzielonego mu 55. Pułku Piechoty, o przeprowadzeniu wypadu rozpoznawczego na terytorium III Rzeszy, w kierunku na miasteczko Fraustadt (obecnie Wschowa). Dowódca pułku do wykonania tego zadania wyznacza 2. kompanię piechoty (3 plutony piechoty) dowodzoną przez kpt. Edmunda Lesisza. Piechotę miał wspierać pluton artylerii w składzie dwóch dział kaliber 75 mm, dowodzony przez kpt. Ludwika Snitko, pluton cekaemów oraz pluton samochodów pancernych Siły kpt. Lesisza ubezpieczane były od północy przez pluton kawalerii pod dowództwem ppor. Tadeusza Stryi. Ten niewielki oddział liczył 35 ułanów, kilkunastu cyklistów pełniących funkcję łączników, cekaem na taczance i radiostację. Siły osłaniające grupę wypadową od południa prowadził osobiście gen. Roman Abraham. W ich skład wchodził szwadron tankietek TK-3 por. Wacława Chłopika oraz pluton cyklistów por. Zbigniewa Barańskiego. Całość ubezpieczana była przez motocykle z erkaemami. Pozycją wyjściową do uderzenia na niemieckie terytorium była wieś Stare Długie. Tam podwieziono autobusami żołnierzy polskiej piechoty. Niestety spóźniały się samochody pancerne i artyleria. Mimo to kpt. Lesisz nie czekał. Około godz. podał komendę do ataku. Zobacz również:Nie minęło pół roku od odzyskania przez Polskę niepodległości, a Niemcy już planowali nas zaatakować. Jak blisko było do nowej wojny?Herosi ze stali. Najlepsi polscy czołgiści II wojny światowejPierwszy września pod Mławą. Żelazna dywizja broni polskiej Linii Maginota Graniczny bój 1. pluton 2. kompanii pod dowództwem por. Stanisława Rybczyńskiego zaatakował przejście graniczne pod wsią Geyersdorf (obecnie Dębowa Łęka). W międzyczasie 2. pluton por. Władysława Konwińskiego szturmuje strażnicę Grenschutzu. Strzelcy rozsypują się w tyralierę i uderzają. Muszą przebyć około 300–400 metrów otwartej przestrzeni. Załoga strażnicy wita ich ogniem. W pewnej chwili niespodziewanie pojawia się niemiecki patrol motocyklowy. Dochodzi do krótkiej, ale gwałtownej strzelaniny. Niemcy raptem przestają strzelać. Motocykliści wycofują się, a razem z nimi ciężarówką, w chmurze pyłu, ucieka załoga placówki. Mapa sztabowa z zaznaczonymi miejscowościami Geyersdorf oraz Fraustadt, które to stały się celem polskiego ataku 2 września 1939 r, Sytuacja wyjaśnia się po chwili, gdy z drugiej strony budynku słychać huraganowy ostrzał i gromkie „hura”. To reszta kompanii posuwająca się w kierunku Geyersdorf. Teraz Polacy szybko zajmują strażnicę. Oprócz kilku trupów obrońców znaleziono w niej znaczne ilości broni i amunicji. Po tej krótkiej potyczce 2. kompania naciera całością sił w kierunku wsi Geyersdorf. W awangardzie ataku idzie 3. pluton ppor. Stefana Perkiewicza. W końcu dotarły również samochody pancerne i artyleria, jednakże rowy przeciwczołgowe uniemożliwiają im przekroczenie granicy. Działa zajmują więc stanowiska po polskiej stronie i otwierają ogień w kierunku wsi, gdzie między zabudowaniami kręcą się niemieccy żołnierze i uzbrojeni cywile. Widząc polskich żołnierzy, z dużej odległości otwierają do nich ogień z broni maszynowej. Ratusze we Fraustadt (Wschowie). Po zdobyciu Geyersdorf właśnie to miasteczko zostało ostrzelane przez polską artylerię w odwecie ze niemiecki atak na Leszno. „Blitzkrieg” po polsku W momencie szturmu piechoty kpt. Lesisza na Geyersdorf do akcji włącza się także grupa osłonowa gen. Abrahama. Wspominał później: Czołgi jednego plutonu prą na wieś, ich ruch osłania ogniem drugi pluton na postoju. Wkrótce płoną zabudowania i stogi zbóż. W następnych kilkunastu minutach, po krótkiej wymianie strzałów czołgi, a za nimi motocykliści i cykliści wjeżdżają do wsi. Geyersdorf wita nas milczeniem. Ludność skryła się w domach i tylko tam, gdzie płoną stodoły, kręcą się ratujący je chłopi. W tym połączonym ataku piechoty i wozów bojowych wioska zostaje szybko zdobyta, a polscy żołnierze z satysfakcją obserwują umykających w kierunku Fraustadt Niemców. Kiedy cykliści przeczesali wieś, wzięli kilkunastu jeńców, wystraszonych żołnierzy Grenzwachu, z których siedmiu było rannych. Po zabezpieczeniu miejscowości Polacy są gotowi do kolejnego skoku. Gen. Abraham uznaje jednak, że podstawowy cel akcji został wypełniony. Przeprowadzono rozpoznanie i stwierdzono, że z tego kierunku jego brygadzie nie grozi żadne niebezpieczeństwo. Wystrzelono czerwoną rakietę, która jest sygnałem do odwrotu. Artyleryjski rewanż Pozostaje do wykonania jeszcze druga część zadania. Do Geyersdorf podciągnięto działa kpt. Snitki. W rewanżu za ostrzał artyleryjski Leszna i ataki dywersantów mają one położyć ogień na odległy o około pięć kilometrów Fraustadt. Snitko zajmuje stanowisko obserwacyjne w piętrowej szkole znajdującej się na skraju zdobytej wsi. Ponad lasem okalającym Geyersdorf doskonale było stąd widać dachy niemieckiego miasteczka. Telefoniści sprawnie przeciągają kabel łączący kapitana z jego działonami. Kilka minut po zagrzmiały polskie działa. Łącznie wystrzeliły 36 pocisków. Zniszczenia nie były zbyt duże. Najwięcej pocisków spadło w okolicach koszar. Zginęło kilka osób. Jednak efekt psychologiczny ostrzału był piorunujący. W mieście zapanował chaos. Wojsko zaczęło się wycofywać, a władze miejskie bombardowały telefonami garnizon w pobliskim Glogau (czyli obecnym polskim Głogowie), prosząc o pomoc. Wkrótce droga łącząca obydwa miasta zaroiła się od uciekinierów. Również władze miejskie wzięły nogi za pas. Moment ostrzału Fraustadt mogli zaobserwować żołnierze 3. plutonu ppor. Perkiewicza. Polscy piechurzy w ferworze walki przeoczyli sygnał czerwonej rakiety i dotarli na odległość jednego kilometra od miasta. Dopiero panująca cisza uzmysłowiła dowódcy, że akcja musiała się zakończyć i żołnierze wycofali się. Wieś Święciechowa. To właśnie tutejsi folksdojcze przeżyli niemiłą niespodziankę, myląc oddział ppor. Stryi z Wehrmachtem. Zdjęcie wykonane w 1942 r. „Serdeczne” powitanie Najdłużej operującą jednostką na terenie Niemiec była grupa ppor. Stryi. Oddział ten uczestniczył w akcji ponad 30 godzin. Podczas odwrotu czekała go mała niespodzianka. Wracając do Leszna boczną drogą przez wieś Święciechowa, położoną po polskiej stronie granicy, żołnierze zostali powitani przez miejscowych Niemców transparentami i hitlerowskimi flagami. Niemcy byli w niemałym szoku, gdy zobaczyli, z jakim wojskiem mają do czynienia. Padły strzały, a kilku co bardziej zajadłych demonstrantów aresztowano i odstawiono do Leszna. Wypad na Wschowę to zaledwie epizod polskiej kampanii 1939 r. Jego znaczenie pod względem operacyjnym czy nawet taktycznym był znikomy, gdyż nie miał wpływu ani na ogólne położenie Armii „Poznań”, ani Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. Udowodnił za to, że z Niemcami można było skutecznie walczyć i w sprzyjających okolicznościach przenieść działania na ich terytorium, a przy zaangażowaniu odpowiednio dużych sił pokusić się nawet o uzyskanie większych sukcesów. Źródła: Piotr Bauer, Bogusław Polak, Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Wydawnictwo Poznańskie 1983. Jerzy Korczak, Alarm na pograniczu, Wydawnictwo MON 1977. Rajmund Szubański, Pancerne boje września, ZP Grupa Sp. z . 2009. Apoloniusz Zawilski, Bitwy polskiego Września, SIW Znak 2009.
Agresja ZSRR była dopełnieniem losu Polski. 17 września 1939. Agresja w propagandzie radzieckiej. W radzieckiej propagandzie Polska rysowała się jako kraj faszystowski. Jeszcze w latach 30. xx wieku na ziemiach polskich, a konkretniej kresach północno-wschodnich, krążyła ulotka „Nie oddawajcie ukraińskiego zboża polskim
Wśród dziewięciu liczb podanych obok są cztery liczby pierwsze. Które to liczby? 5374,6987,1997,111111,70077,41983,101,823,103 -1 Answer
Faktyczni przywódcy ZSRR · 1. Włodzimierz Ilicz Lenin · 22 kwietnia 1870 – 21 stycznia 1924 · 2. Józef Wissarionowicz Stalin · 18 grudnia 1878 – 5 marca 1953 · 3.Strony w kategorii „Przywódcy ZSRR”. Poniżej wyświetlono 9 spośród wszystkich 9 stron tej kategorii. ! Przywódcy Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.
Zadanie Nr8Odpowiedz, dlaczego przywódcy ZSRR i III Rzeszy przykładali wielką wagę do wychowania młodzieży. Proszę o szybką odpowiedź ! :** Odpowiedz 0 ocen | na tak 0% 0 0 o 14:07 rozwiązań: 1 szkolnaZadaniaHistoria Odpowiedzi (1) michcio205 Przywódcy ZSRR i III Rzeszy przykładali wielką wagę do wychowania młodzieży ponieważ byli by oni przyszłością społeczeństwa oraz przyszłością wojsk. Licze na naj 0 0 o 07:53
. 5jt0o43xpe.pages.dev/6395jt0o43xpe.pages.dev/35jt0o43xpe.pages.dev/3525jt0o43xpe.pages.dev/6675jt0o43xpe.pages.dev/6235jt0o43xpe.pages.dev/7075jt0o43xpe.pages.dev/6565jt0o43xpe.pages.dev/7865jt0o43xpe.pages.dev/9825jt0o43xpe.pages.dev/7355jt0o43xpe.pages.dev/2365jt0o43xpe.pages.dev/795jt0o43xpe.pages.dev/6775jt0o43xpe.pages.dev/6485jt0o43xpe.pages.dev/250
opowiedz dlaczego przywódcy zsrr i iii rzeszy
